Küçükken ben, onunla aynı seccadede, bir yavru samimiyet ve saadetiyle o değerli, o yüce, hassas anne vücudunun yanında durdum. İki söz ile bana ne yapmam gerektiğini, daha önce öğrettiklerini tekrarladı:
“İki rekât sünnet… Gece öğrendiklerini ekle, unutmadın ya?”
“Unutmadım.”
“Haydi…”