Zamanlardan bir zamanda, bir ermiş, el-Mustafa, on iki yıldır içinde bulunduğu kentten ayrılacaktır ve halk vedalaşmak için toplanmıştır. Veda hediyesi olarak muhteşem bir ayaküstü sohbet bırakır, geride kalan halka. Sevmiştir onları çok, onlar da ermişi. “Konuş, ver bizlere doğrundan, çocuklarımıza vereceğiz biz de onu.” der ve sorarlar ermişe; aaşkı, evliliği, çalışmayı, acıyı, özgürlüğü... Hepsine kilit cümlelerle cevaplar verir ermiş. Kitabın özeti budur ancak, cümlelerini özetlemek imkansız. Zira özetlemeyi boşverin zaten her bir cümlesine bir kitap yazılır. Tekrar tekrar sayfaları karıştırılacak, yine yeniden açıp okunacak, üzerinde düşünüp konuşulacak bir kitaptır Ermiş. Ah ne güzel olurdu, birlikte ’Ermiş’i okuyup, hakkında uzun uzun konuşmak TAVSİYEMDİR.