Kitabın başlangıcında bir erkeğin bir kadın ile birlikte olması ve erkeğin bu birlikteliğin temelini kendisinin oluşturduğu düşüncesi, o istediğinde bu ilişkinin devam edecegi istemedigi an o kadını hayatından yok edebileceği ve onu bir daha asla aklına bile getirmeyeceği düşüncesi hakim.Ama sonrasında aslında tam tersi durumun oluşması ve erkeğin bu kadın karşısındaki acizliği iradesizliği ona bağlandıkça kadının onun karşısında daha da çekici bir unsur haline gelmesi söz konusu.Bu durumda baş roldeki erkek duygularına hakim olamadıkça kendini daha da alçalmış daha da rezil hissetmekte ve bu kadını adeta bir şeytan olarak görmektedir.Ama bence asıl seytan onun içindeki cinsel dürtü belki onun kendi iradesidir.
Erkek karakter aslında iradesi kaybetmesi ile aslında Tolstoy’un varoluşun temeline koyduğu bu irade kavramı kendi içinde yok oluyor ve bir nevi hayat amacını kaybediyor.
Yazar bu kitap da kadının pasif bir cinsel nesneden baska bir sey olmadığını ve kadının hayvansal bir baştan çıkarıcı gücünü evcillleştirmek için kadının kucağına çocuk vermek gerektiğini söylüyor adeta.
