Ne yazmaya başlayacağımı yada nereden başlayacağımı bilemedim. Hayatımın en olumsuz döneminde okumaya başlamış olmamdan dolayı beni biraz fazla etkilemiş olabilir. Kızımın hastalığı ile yüzleşme, kabullenme gibi bir sürecin içinde kitabı okurken sürekli içsel bir yolculuk halinde oldum. Zaman zaman küçük göz yaşlarım oldu sanırım bu şu an ki yaşadığım duygusal yoğunluktan oldu. Ölüm herkesin kabul etmekte zorlandığı süreç ama en sonunda çaresiz kabul edilen durum. Herkesin kendine göre bir kabullenme durumu var. Dün bir anne ve babanın çocuğunun ölümünü ve anne ile babanın çaresizliğini seyretmek zorunda kaldım. Anne “annem ben sana iyi bakamadım” baba “ evladım Allahım ona iyi bak” iki saat sonra birbirlerine sarılıp mescide indiler. Nasıl farklı iki yakarış sonunda kabulleniş. Bir başka anne 2 ay önce kaybetmiş kızını ve şimdi oğlu aynı hastalıktan burada. Anneye kaç çocuğun var dediğinde hala iki çocuğum var diyor. Bu da farklı bir kabulleniş. Bunu kabullenmekte geçen süre kişiden kişiye farklılık gösteriyor. Mutlaka okuyun demeyeceğim. Arada farklı Kitaplar okumak iyidir diyorum sadece. Kitap sade ve yalın bir dille yazılmış bu sebeble bir çırpıda okunacak bir kitap.

Sonsuza KadarSusanna Tamaro · Can Yayınları · 2017372 okunma

·

29 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

arzu