“mutluluğunuz ve başarılarınız ancak bunları cömertçe paylaşmaya razı olduğunuz takdirde affedilir. ama mutlu olmak için başkalarıyla fazla ilgilenmemek gerekir. bunun üzerine çıkış yolları kapanır ya mutlu ve yargılanır ya da bağışlanır ve sefil olacaksınız.” “duygularımızı yalnız ölümün uyandırdığına dikkat ettiniz mi? bizden yeni ayrılmış dostlarımızı ne kadar severiz! ağızları toprakla dolup hiç konuşmaz olmuş hocalarımıza da ne kadar hayranızdır!” ”ama biliyor musunuz, niçin ölümlülere karşı hep daha dürüst ve daha cömertizdir? nedeni basit, onlara karşı yükümlülüğümüz yoktur.” “eğer intihar edebilsem de sonra suratlarını görebilseydim, o zaman ürküttüğüm kurbağaya değerdi. ama yeryüzü karanlıktır aziz dostum, tahta kalın, kefen ışık geçirmez.” “ölüler unutulmak, alaya alınmak ya da kullanılmak arasında bir seçim yapmak zorundadırlar. anlaşılmaya gelince, asla.” “ancak onların suçunun bana hiçbir zarar vermediği ölçüde suçluların, sanıkların yanında bulunuyordum. kendim tehdit altına girdiğim zamansa yalnız bir yargıç kesilmekle kalmıyor daha fazlası olmak istiyordum: her türlü yasanın dışında suçluyu tepelemek isteyen öfkeli bir efendi.”

DüşüşAlbert Camus · Can Yayınları · 201915,4bin okunma

·

168 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

öylesine biriyim