Tiyatro İncelemesi, Peyami Safa, Yalnızız
Eyüp Belediyesi'nin desteğiyle, 1001 Sanat oyuncuları tarafından sahnelenen oyunun dün akşam galası yapıldı. Her zaman ünlülerin akınına uğrayan bu tarz gala gösterimlerde bu kez ben de boy gösterdim (sadece ikramlardan bir fincan kahve içebildim). Salon girişinde hediye olarak verilen kitabın bana kalmamış olmasına hiç üzülmedim, orada bulunmak bile farklı bir duygu azizim. Lakin üç hafta öncesinden rezervasyon yaptırmama rağmen iki zat-ı muhteremi yerimde oturuyor bulmak ilginç bir sürpriz oldu (bu gurur hepimizin). Destek veren belediye kendi reklamını da yaptıktan sonra nihayet oyuna sıra gelebildi. İster sinema olsun ister tiyatro, söz konusu uyarlama olunca kitaptan elbet biraz fedakarlık yapmak zorunda kalıyorsunuz. İşin doğası bu bana göre. Okurlar için Samim karakteri kitaptaki hissiyattan çok uzak kalmış, o aklımızın en uç noktalarında gezinen ağır kişinin pek bir yabancısı kalmış. Bunun dışında sahneler çok güzel kurgulanmış, kendinizi bahsi geçen tarihten daha geniş bir zaman diliminde buluyorsunuz, çünkü konu hala güncel, insanın ikili ilişkilerinde yaşanan olaylar hala aynı. İnsanın iç dünyası hala dipsiz karanlıklara, benliği hala ikiye, üçe, beşe hatta beş yüzlere bölünmüş durumda. Bu konuda Peyami Safa'nın insanı psikolojik yönden bu derece çözmüş olması, ruh halimizi bu derece gün yüzüne çıkarmış olması da bir bakıma teselli bana göre. İzleyin, ruhunuzu doyurun.
Not: Oyunun sonunda koltuğunun altından kitabını (bilmeden) çaldığım amcadan da buradan özür dilemek istiyorum.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.