Efendimm birçoklarının şimdiye kadar okuduğu, ancak benim "birazcık" geç kaldığım bir kitap oldu İvan Ilyiç'in Ölümü kitabı. Birkaç yıl önce Senai Demirci'nin Öldüğüm Gün isimli kitabını okurken ben de ölümün hep başkalarının başına gelen bir şey olduğunu düşünürdüm. Ahh ne büyük bir aymazlık! Sonra okunan her salâda bir gün bu hadisenin benim de başıma gelebileceğini kabullendim. Kitapta kahramanımız olan İvan İlyiç de bu aymazlık içerisinde. Aslında aymazlık demek doğru olmayabilir. Bile bile reddetme ve büyük bir kibir hali içinde. Bir türlü kabullenememek... Hep kendinden daha kötü (maddi anlamda) durumda olanların ölmesi gerektiğini düşünüyor. Kitap İlyiç'in çocukluğu ve gençliği ile başlıyor sonrasında yine hepimiz gibi yetişkin ve yetişkinlikte yaşadığı evlilik, kariyer vs durumlarıyla devam ediyor. Kitapta eşiyle olan bazı tatsızlıkları yaşadıktan sonra veya yaşamamak için kendine hırsla işine veriyor. Bu kısım hoşuma gitti açıkçası. O buhranlı ruh hallerinden sıyrılma çabasını işine eğilerek yapması güzeldi. Devamında işine büyük hırsla bağlanıp iyi bir makama gelene kadar çalışması ve hastalığıyla ilerliyor kitap. Derken hastalığı ilerliyor ve ölüm ile yüzleşmeye başlıyor. 83 sayfa, tadı damakta kalan, "aa bitmiş!" diye şaşırıp devamını isteyebileceğiniz bir kitap. Tavsiye olunur‍️

İvan İlyiç'in ÖlümüLev Tolstoy · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202245,1bin okunma

·

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.