Yürü bre fıkaralık elinden, dolanıp belime kuşak olmuşsun...
Her şehrin huzur kokan mekânları vardır. Bazen bir deniz kenarı, bazen bir şelale, bazen bir park...Çukurovada huzur topraktır işte...Tarladır, göz aldığınca yeşildir huzur...
Sonbahar mevsiminde, hele sabahın erken bir saatinde geçiyorsanız tarlaların kenarından, güneş ilk ışıklarını tüm cömertliğiyle dökmüşse pamukların üzerine, Yaşar Kemal 'in kelimeleriyle "ipiltiye kesmişse " beyazdır huzur. Işıl ışıl, bembeyaz...
İşçiler güneşin doğmasıyla pamuk tarlalarına doğru yola koyulurlar. Çukurova sıcağı hiçbir şeye benzemez. Yine de sabahtan akşama durdurak bilmeden çalışırlar genciyle, yaşlısıyla, çocuğuyla. Adı geçim derdi. Kiminin geçimi sadece hasada bağlı. Ücret , toplanan pamuğun ağırlığınca ödenir. Ne kadar pamuk, o kadar para...
Çile işte... Pamuğun sonu çile, zaman çile. Çukurovada esmerliğin diğer adı çile...
Ortadirek, Dağın Öte Yüzü üçlemesinin ilk kitabıdır. Geçimini pamuk toplayarak sağlayan insanlar, kısıtlı imkânlar ve başı dara düşenlerin, yarattıkları düş dünyasında buldukları yollar ....
Köy muhtarının rüşvet karşılığında köylüleri kandırarak, pamuk toplamak için götürdüğü çorak tarlalarda, umutların da tükenmesi Yaşar Kemal farkıyla anlatılıyor kitapda.
Uzun Ali, eşi Elif, çocukları Hasan ve Ümmühan, annesi Meryemce nin Çukurovaya inene kadar yaşadığı sıkıntıların neredeyse kitabın tamamında yer alması, Yaşar Kemal'le yeni tanışanlar için bir yol hikâyesi okuyor hissiyatı verebilir.Lâkin usta yazar bu yol hikâyesinde çilenin içine umudu, öfkenin içine sevinci, gitmelerin içine kalmaları sığdırmıştır.
İnsalar, olaylar, mekânlar için kullanılan tasvir, muazzam... Yaşar gibi...
Keyifli okumalar...
