KARA KEDİ Kuyu ve Sarkaç – Diri Diri Gömülüş Yazar: EDGAR ALLAN POE Resimleyen: Luis Scafati Çeviren: Bilge Ceren Şekerciler KOLEKTİF KİTAP 2. BASKI KASIM 2014 116 SAYFA Kısacık edebi yaşamı süresince Edgar Allan Poe büyük şiirler yazdı, dünyanın en dehşet verici korku hikayelerinden bazılarını kaleme aldı ve dedektif romanını icat etti. Ama bu başarıları ona ne mutluluk getirdi, ne de maddi refah. Tam tersine. Bir yaşam boyu hayal kırıklığı, reddediliş ve acıyı tattıktan sonra 1849’da kırk yaşındayken aşırı alkolden öldü. Karısı Virginia’ya 1842’de tüberküloz teşhisi konmuştu. Beş yıl boyunca sağlığı günbegün, 1847’de ölene kadar kötüye gitti. Çiftin yoksulluğu Virginia’nın durumu daha da ağırlaştırıyordu. Poe arada sırada dergilerde iş bulsa da, cebi asla dolmuyordu. İçkiyi bırakmaması başta olmak üzere kişisel iblisleri de evde kopan fırtınalar nedeniydi. Sorunu öylesine ciddiydi ki, zil zurna sarhoş olduğu anlardan birinde Virginia’yı incitmekten korkardı Poe. Bütün bu yıllar boyunca çiftin en sadık dostu Cattarina adlı kediydi. Merasimden hoşlanmayan Poeler üç renkli kedilerini bazen kısaca Kate diye çağırırlardı. Poe yazı yazarken kedi omuzlarına çıkıp oturur ya da Virginia’ya sokulup buz gibi soğuk evde ona birazcık sıcaklık sağlardı. Poe, anlatılanlara göre deli gibi sevdiği karısına asla fiziki bir zarar vermedi. Ama zarar verme korkusu hiç dinmiyor, karısına daha iyi bir hayat sağlayamadığı için suçluluk duygusu hep içini kemiriyordu. KARA KEDİ adlı hikayesinde bu yetersizlik ve kendinden nefret etme duygularını okurlarıyla paylaşmıştı. O zamana kadar hiç yazılmadık derecede dehşet verici ola bu hikayenin esin kaynağı kısmen Cattarina’nın Virginia’ya düşkünlüğü, kısmen de Poe’nun ruhunun karanlık yönü yüzünden duyduğu endişeydi. 1842’de yazılmış olan hikayede sarhoş bir adam alkolün kışkırttığı öfkeyle kedisini asar; Poe kediyi ‘’ güzel mi güzel bir hayvan, kapkara ve insanı şaşırtacak kadar bilge ‘’ diye tanımlar. Çok geçmeden başka bir kedi adamı evine kadar takip eder. Bu kedi asılan kedinin aynıdır, ama boynunda bembeyaz tüylerden ürpertici bir halka vardır. Adamın karısı yeni gelen kediyi görür görmez çok sever; ayrılmaz bir ikili olurlar. Ama adam bu yeni kedinin, işlediği cinayetin öcünü almaya geldiğine inanmaya başlar. Yine bir alkol krizi sırasında kediyi baltayla öldürmeye çalışır, ama bu kez kurbanı karısı olur. Adam kadını bodrumdaki duvara gömer, kedinin ortadan yok olmasından da memnundur. Daha sonra, karısının neden ortadan kaybolduğu soruşturmaya gelenlere bodrumu soğukkanlılıkla gösterir. Ama birden taş duvarın ardından korkunç bir çığlık duyulur. Duvarı yıkarlar. Ölü kadın ortaya çıkar, kara kedi kadının kafasına tünemiş, tiz çığlıklar atmaktadır. Adam karısını telaşla duvara yerleştirirken kediyi de gömmüştür. Hikayenin sonu, dehşet edebiyatının en unutulmaz ve insan psikolojisini en iyi yansıtan sahnelerden biridir. Gerçek hayatta Poe karısına bakmak için elinden geleni yapmış, o karanlık esin perisi Cattarina’ya asla kem gözle bakmamıştı. Ama bu üç renkli kedinin karısına kendisinden çok daha iyi ve çok daha sadık davrandığı aklından geçmişti muhtemelen. Eğer öyleyse, belki de KARA KEDİ iki şeyi başarmış oldu: Yazarının korkularını ve yetersizliklerini keskin hatlarla ortaya çıkardı ve edebiyattaki varlığı hem kendisinden hem de sahiplerinden çok daha uzun ömürlü olan diğerkam Cattarina’nın anısını onurlandırdı. Sam Stall – Uygarlığı Değiştiren 100 Kedi.

Kara KediEdgar Allan Poe · Kolektif Kitap · 20122,115 okunma

·

17 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Richard Wagner