Kara Kedi

Sevgili Edgar Allan Poe, seni bu kadar geç keşfettiğim için hem kendimden hem senden özür dilerim. Tek hikayesiyle beni kendine hayran bırakan birine bunca zaman rastlamadığım ya da görmezden geldiğim için utanıyorum. Doğrusu içimdeki yeni bir şeyleri öğrenme heyecanını körükledi bu kitap. Son sayfasını okur okumaz yazarını araştırdım. Hayatı boyunca elde ettiği tüm başarılarına rağmen acıyı ve korkuyu ruhundan atamamış. Belki de bu karanlık yönlerini şiirlere, yazılara dökmekte bulmuştur çareyi. Bu dehşet verici ama bir o kadar da sürükleyici hikayeye gelecek olursak: Okuyan herkesin farklı anlamlar çıkaracağı kanısındayım. Bir şairden de bu beklenirdi zaten. Kedileri çok seven biri olarak okurken bazen ürperdim, bazen hayran kaldım. Satırlar paragrafları, paragraflar sayfaları getirince tek oturuşta bitirdim. Okuduktan sonra anlayacaksınız ki insan psikolojisi -yapısı da denilebilir- zarar vermeye, nefret etmeye ve kendini üstün görmeye meyilli. Okumadan geçmeyin.

Cidden okurken çok fazla dehşete -sahiden çok fazla- düştüğüm bir kitaptı. Luis Scafati'nin çiziminden kitabın içine yerleştirilmiş resimler cidden harika ötesiydi. Tüylerim ürperdi ya, enteresan bir kitaptı.

Edgar Allan Poe’nun gizemli ve karanlık dünyasına hoş geldiniz diyor kitapBen o kadar hızlı okudum ki çarçabuk çıkayım diye
Ürkütücü ama değer okumaya,çizimler ile harika uyum sağlamış çizer Luis Scafati

Yabancı bir arkadaşımın doğum günü hediyesi sayesinde bu muhteşem öyküleri okuma fırsatı buldum. Doğum günümde Poe'nin karanlık dünyasına keşfetmek ve yeni okur olarak katılmak mutlu hissettirdi. Eminim Poe yolculuğum hiç kısa sürmeyecek.

Ruhsal çözümlemeler o kadar iyiydi ki, Kara Kedi'de vicdansız bir katil, Kuyu ve Sarkaç'ta idam mahkumu, Diri Diri Gömülüş'te adeta mezara gömülmüş biri gibi hissettim. Gerilimin eksik olmadığı bu yazarın diğer hikâyelerine karışmak için sabırsızlanıyorum.

Edgar allen poe ilk polisiye yazarlarından tüm kitaplarını okudum herkese tavsiye ederim insanınntüylerini diken diken eden hikayeleri var hastalıklı insanları anlatır genelde onların anlamanın en iyi yolu bence bu yazarı okumak

Yazarın öykülerinden oluşan bir kitap. Özellikle hasta ''deliler'' üzerinden oluşturulmuş öyküler fazlalıklı. Sadece iki öyküde gerilim yaşadım ama diğer öykülerinde delilerin özelliklerini, neler yaptıklarını okur gibi hissettim. Bu öyküleri delilerin tanıtımı için yazılmış öyküler gözüyle okudum.Bu sizi etkilemesin merak konusu yine ön planlı yazılmış öykülerdi.

Tanışmak açısından iyi bir kitaptı diyebilirim. Çeviride hiç bir aksaklık ile karşılaşmadım. Dili zaten çok akıcı geldi anlamadığım söz öbeği yoktu.

Poe her zamanki gibi öyküleri ile sevişen bir mezarlık korkusu niteliğinde olan Kara Kedi
Öyküsü elzem..
Korkunun önüne geçen zaaflarımızı yenebiliriz..

Edgar Allan Poe'nun kitaplarına balıklama atlayacağımı söylemiştim iki üç gönderi önce Kara Kedi'ye de balıklama atladığım için kitabın içinde yer alan hikâyelerin daha önce çizgi roman olarak okuduğumu farkedemedim. olsundu tekrar Poe'nun hikayelerini okumak benim için oldukça keyif vericiydi..
Kitabın içinde yer alan illüstrasyonların muhteşemliğinden pek bahsetmeyeceğim çünkü o kadar çok fotoğraflarını çektim ki arada seninle paylaşacağım.
Kitaba puanım:5/5

Her ne kadar yarım kalmış hissi yaratsa da kesinlikle tavsiye edebileceğim bir kitap. İlginç bir kaç hikayeden oluşuyor ve sonunda yazar sanki devam etmeyi istemeyip bırakmış gibi hissettiriyor.

Kara kedi, yazarın okuduğum ilk eseri. Kitap da alacakaranlık kuşağı tadında etkileyici ve gerilim dolu üç hikaye var. İlk hikaye olan kara kedide bir kedi sever olarak adamın kediye yaptıklarına sinir oldum. Ama sonda kedinin intikamı beni gülümsetti. İkinci hikaye olan kuyu ve sarkaç etkiyeciydi. Engizisyon tarafından idama mahkum edilen adamın yasadıkları ürperticiydi. En etkileyici ve gerilimli olanı ise diri diri gömülmek adlı son hikayeydi. Yazarın verdiği diri diri gömülme örneklerinden ve insanın diri diri gömülme anında hissettiklerini anlattı kısmından çok etkilendi, ürperdim. Gerilim sevenlerin okumasını tavsiye ederim.

Gerilimli , ürpertici bir öykü. Yazar Po pek cok oykuyu kaleme almistir.Bence en etkileleyici olanı bu öyküsü. Kara kedinin sesi geliyor. Ama nereden?

KARA KEDİ Kuyu ve Sarkaç – Diri Diri Gömülüş
Yazar: EDGAR ALLAN POE
Resimleyen: Luis Scafati
Çeviren: Bilge Ceren Şekerciler
KOLEKTİF KİTAP
2. BASKI KASIM 2014
116 SAYFA

Kısacık edebi yaşamı süresince Edgar Allan Poe büyük şiirler yazdı, dünyanın en dehşet verici korku hikayelerinden bazılarını kaleme aldı ve dedektif romanını icat etti. Ama bu başarıları ona ne mutluluk getirdi, ne de maddi refah. Tam tersine. Bir yaşam boyu hayal kırıklığı, reddediliş ve acıyı tattıktan sonra 1849’da kırk yaşındayken aşırı alkolden öldü.
Karısı Virginia’ya 1842’de tüberküloz teşhisi konmuştu. Beş yıl boyunca sağlığı günbegün, 1847’de ölene kadar kötüye gitti. Çiftin yoksulluğu Virginia’nın durumu daha da ağırlaştırıyordu. Poe arada sırada dergilerde iş bulsa da, cebi asla dolmuyordu. İçkiyi bırakmaması başta olmak üzere kişisel iblisleri de evde kopan fırtınalar nedeniydi. Sorunu öylesine ciddiydi ki, zil zurna sarhoş olduğu anlardan birinde Virginia’yı incitmekten korkardı Poe.
Bütün bu yıllar boyunca çiftin en sadık dostu Cattarina adlı kediydi. Merasimden hoşlanmayan Poeler üç renkli kedilerini bazen kısaca Kate diye çağırırlardı. Poe yazı yazarken kedi omuzlarına çıkıp oturur ya da Virginia’ya sokulup buz gibi soğuk evde ona birazcık sıcaklık sağlardı.
Poe, anlatılanlara göre deli gibi sevdiği karısına asla fiziki bir zarar vermedi. Ama zarar verme korkusu hiç dinmiyor, karısına daha iyi bir hayat sağlayamadığı için suçluluk duygusu hep içini kemiriyordu. KARA KEDİ adlı hikayesinde bu yetersizlik ve kendinden nefret etme duygularını okurlarıyla paylaşmıştı. O zamana kadar hiç yazılmadık derecede dehşet verici ola bu hikayenin esin kaynağı kısmen Cattarina’nın Virginia’ya düşkünlüğü, kısmen de Poe’nun ruhunun karanlık yönü yüzünden duyduğu endişeydi.
1842’de yazılmış olan hikayede sarhoş bir adam alkolün kışkırttığı öfkeyle kedisini asar; Poe kediyi ‘’ güzel mi güzel bir hayvan, kapkara ve insanı şaşırtacak kadar bilge ‘’ diye tanımlar. Çok geçmeden başka bir kedi adamı evine kadar takip eder. Bu kedi asılan kedinin aynıdır, ama boynunda bembeyaz tüylerden ürpertici bir halka vardır.
Adamın karısı yeni gelen kediyi görür görmez çok sever; ayrılmaz bir ikili olurlar. Ama adam bu yeni kedinin, işlediği cinayetin öcünü almaya geldiğine inanmaya başlar. Yine bir alkol krizi sırasında kediyi baltayla öldürmeye çalışır, ama bu kez kurbanı karısı olur. Adam kadını bodrumdaki duvara gömer, kedinin ortadan yok olmasından da memnundur.
Daha sonra, karısının neden ortadan kaybolduğu soruşturmaya gelenlere bodrumu soğukkanlılıkla gösterir. Ama birden taş duvarın ardından korkunç bir çığlık duyulur. Duvarı yıkarlar. Ölü kadın ortaya çıkar, kara kedi kadının kafasına tünemiş, tiz çığlıklar atmaktadır. Adam karısını telaşla duvara yerleştirirken kediyi de gömmüştür.
Hikayenin sonu, dehşet edebiyatının en unutulmaz ve insan psikolojisini en iyi yansıtan sahnelerden biridir. Gerçek hayatta Poe karısına bakmak için elinden geleni yapmış, o karanlık esin perisi Cattarina’ya asla kem gözle bakmamıştı. Ama bu üç renkli kedinin karısına kendisinden çok daha iyi ve çok daha sadık davrandığı aklından geçmişti muhtemelen. Eğer öyleyse, belki de KARA KEDİ iki şeyi başarmış oldu: Yazarının korkularını ve yetersizliklerini keskin hatlarla ortaya çıkardı ve edebiyattaki varlığı hem kendisinden hem de sahiplerinden çok daha uzun ömürlü olan diğerkam Cattarina’nın anısını onurlandırdı.

Sam Stall – Uygarlığı Değiştiren 100 Kedi.