Türk edebiyatının en önemli şairlerinden Yahya Kemal Beyatlı’nın(1884–1958) sağlığında hiçbir kitabı yayımlanmamıştır. Çeşitli süreli yayınlardaki yazı ve şiirleri, el yazısı halinde kalan notları şairin ölümünün ardından 1959’da kurulan Yahya Kemal Enstitüsü’nce hazırlanmış ve yayımlanmıştır. Sekiz kitapta toplanan nesirleri temalarına göre bir araya getirilmeye çalışılmıştır. Nesirlerini bir araya getiren kitapların isimleri ve ilk baskı tarihleri şöyledir: Aziz İstanbul (1964), Eğil Dağlar (1966), Siyasî ve Edebî Portreler (1968), Siyasî Hikâyeler (1968), Edebiyata Dair (1971), Çocukluğum, Gençliğim, Siyasî ve Edebî Hatıralarım (1972), Tarih Musâhabeleri (1975), Mektuplar, Makaleler (1977). Yahya Kemal, 1912 yılından ölümüne kadar farklı konularda makale, sohbet, eleştiri, portre, hatıra türünde ürün vermiştir. Şairin yazıları Dergâh, Genç Kalemler, İleri, Peyam-ı Edebî, Peyam-ı Sabah, Tevhîd-i Efkâr gibi dergi ve gazetelerde yayımlanmıştır. Edebiyatımızda daha çok şair kimliği ile öne çıkan Yahya Kemal’in nesirleri dikkatle incelenmesi gereken metinlerdir. Abdülhak Şinasi Hisar, Yahya Kemal’e Vedâ adlı kitabında “Yahya Kemal, ne kadar müessir bir şair duyuluyorsa, pek milliyetçi ve pek kültürlü bir mütefekkir olarak, bütün mensur yazılarına da kıymet ve ehemmiyet verilmek o kadar yerinde olur” derken son derece haklıdır. Yahya Kemal, Edebiyata Dair adlı kitabında yazı yazmakla ilgili düşüncelerini şöyle ifade ediyor: “Yazı yazanların birçoğu, insanları şu veya bu yola sevketmek arzusuyla yazıyorlar. Bu gibilerin yazılarından, derecesine göre, bir irşat havası esiyor. Kimi bir peygamber gibi, kimi bir rehber gibi, kimi bir mürşit gibi, kimi bir kâşif gibi, kimi bir mübeşşir gibi, kimi bir mümin gibi konuşuyor” . Kendisinin ise böyle bir hesabı olmadığını özellikle belirtir: “Ben, kendi hesabıma nasihat eden yazıcıları sevmem. Bilakis, bildiğini, gördüğünü, duyduğunu yazan, âdeta karşısında bir okuyan yokmuş gibi, kendi kafasının ve gönlünün cereyanlarını nakledenleri severim. Çünkü bu yolda yazı yazanların karşısında fikrimin istiklalinden eminim. Bunlar iddiasız ve müddeasız oldukları için, yahut da öyle göründükleri için bana daha ziyade emniyet ve huzur verirler” Yahya Kemal’in, şiirlerinin dışındaki hemen bütün eserlerinde şahit olduğu olayları kaydetmek, tarihe not düşmek gibi bir sorumluluk duygusuyla hareket ettiğini söylemek yanlış olmayacaktır. Yahya Kemal’in bu tarihe sorumlu tavrına, yazı yazma geleneğimizle ilgili eleştirilerini örnek göstermek mümkündür. “Milliyetimizi, kendime göre, idrak ettiğimden beri dilimden düşmeyen bir cümle budur: ‘Resimsizlik ve nesirsizlik.. Bu iki feci noksanımız olmasaydı bizim milliyetimiz bugün olduğundan yüz kat daha kuvvetli olurdu.`". Yahya Kemal'in bu eseri Ispanya'dan Aziz Münir beye mektuplarla başlıyor bu mektuplar onun asıl mesleği olan tarihçiliğini ön plana çıkarıyor ve Ispanya'da bulunan endülüs eserlerini mektuplarında anlatıyor. Bu mektuplar sadece tarihle ilgili degil; Ispanyollarin eğlence anlayışından sanata kadar çok geniş yelpaze tutuyor. Dil ve edebiyata dair makaleleriyle devam ediyor. Sonraki bölümde ise fıkralar, fikir yazıları, hatıraları ve sohbetlerine yer vermiştir. Şahıslar hakkındaki yazıları ile devam ediyor bu bölümde Cevdet Paşa, Namık Kemal, Fuzuli, Naili, Münir Nüreddin.. isimler hakkında yazıları bulunuyor. Babasına mektupları ile başlayan mektuplar bölümünde Paris yaşamını anlatıyor. Sonraki bölümde ise çeşitli konularda makalelerini yer alıyor.... Kitabın sonunda mektup ve makalelerinin el yazısı ornekleri yer alıyor. Kitap dil bakımın 70li 80li yılların diliyle yeniden kaleme alındığı için o dönemin diline uzak olanlar okumasın yada yanında sözlük benzeri birşey ile okusun okunulabilir bir eser.

Mektuplar MakalelerYahya Kemal Beyatlı · İstanbul Fetih Cemiyeti Yayınları · 201723 okunma

··

24 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mir'at-ı Cünun