Yaşamda her güçlu kavrayış çoklukla bir anda gerçekleşir. Zamanın tekdüze akışında insanın dış dünyayla olduğu kadar kendi iç dünyasıyla da ilişkisi düşük yoğunluklu ve tekdüzedir. Bu tekdüzelikte genellikle edilgen olan insan, doğal olarak güçlü kavrayışlara yönelemez.
Güçlü kavrayışlar çoklukla devingen ortamlar gerektirir.