- - - - Çakır dikenlerinin arasından koşarak uzaklaşıyordu arkasında bıraktığı dünyasından, çocuk yaştaki İnce Memed, kendine taktığı isimle Kara Mıstık... İsmini değiştirirse bulamazlardı onu. Kaçıyordu kaçmasına ya, kaçtığı şey hayatı boyunca yakasını bırakmayacaktı. O Abdi Ağa yok muydu o Abdi Ağa!.. Canı çıkasıca, el kadar çocuğu canından bezdirmiş, iliğini kemiğini kurutmuş, anasını yurdunu arkasında bırakıp nereye gittiğini bile bilmeden öyle koşmuş da koşmuştu... Yara bere içinde bir halden anlayana rast gelmişti gelmesine ya, sonra Abdi Ağa bulup getirmişti onu gerisin geri. Büyüyüp serpilip delikanlı olmuştu sonra, yıllar geçmiş Abdi Ağa, Abdi Ağalığından vazgeçmemişti. Bir gün şehre gitmişti Memed, görmüştü herkesin kendi kendinin ağası olduğunu, kimse kimsenin rızkına karışmıyordu. Demek Abdi Ağa dünyanın efendisi değildi, onun da nefesinin değmediği yerler vardı. O yer nereyse kaçıp gitmek istedi, bu sefer sevdiğiyle, Hatçesiyle... İstedi ya, dert yine peşini bırakmadı. Dağlara çıktı, eşkıyalar arasında nam saldı. Bu hayatta istediği bir yudum mutluluk için çırpındı durdu. - - - - Yaşar Kemal büyülü diliyle beni kitabın içine hapsetti. Kitabı okurken ne içinde bulunduğum zaman diliminde ne de mekandaydım. Beni götürdü, yıllar öncesine bıraktı Çukurova'ya. Gözlemleri ve betimlemeleri o kadar gerçekçi; dili o kadar güzel ve akıcıydı ki... İyi ki bir dolu eser bırakmış, iyi ki kalemini kağıttan ayırmamış. Işıklar içinde uyusun.

İnce Memed 1Yaşar Kemal · Yapı Kredi Yayınları · 202358bin okunma

·

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Lady Godot