··
162 görüntüleme
Anlatmış olduğun sana ait olan anıların çoğunu konuştuğumuz için biliyordum fakat bilmediklerimi de öğrenmiş oldum. Ben Hakkari'de Bir Mevsim kitabı incelemelerini ikiye ayırıyorum. Öğretmenler tarafından yazılanlar ve öğretmen olmayanlar -yani benim gibi insanlar- tarafından yazılanlar. Öğretmen arkadaşlarımızın yazdıkları çok çok daha yaşanmışlık ve samimiyet kokuyor. Eline sağlık Neslihan.
İşin içinde çocuklar olduğu için sana da umut oldu. Teşekkür ederim, umarım sen de yaptığın işlerin güzelce üstesinden gelir, hayallerine kavuşursun.
"Öğretmen olmama karar verildiğinde" evet kimileri gerçekten bu mesleği isteyerek seçer kimilerine ise ailesi çevresi vs tarafından seçtirilir ama bu zorunlu bir seçim de olsa isteyerek seçenlerden daha fazla benimsediğini biliyorum. İncelemede de çok net bir şekilde görülüyor. Hayat bazen zorunlu seçimler yaptırsa da bize kendimizi bulma adına doğru şeyler olduğunu gördüğümüzde memnun oluyoruz. Aynı şekilde sende de Ferit Edgü'de de olduğu gibi "Doğan günle birlikte gereği düşünüldü"
O çocukların içine girdiğin zaman kendini unuttun belki ama farkında olmadan da kendini buldun aslında. Ve verdiğin emeklerin karşılığını gördüğün zaman da bunu net bir biçimde anladın.
Doğu konusuna gelecek olursak zaten devlet "mecburi" diyerek bir önyargı oluşturuyor. Bir de bu mesleği veya doğuda herhangi bir mesleği yapan orada yaşamamış görmemiş sadece TV haberlerinden gördükleri ile peşin hükümler verenlerin önyargısı eklenince çekinmek kaçınılmaz oluyor. Senin gibi mesleğine aşık idealist öğretmenler değiştirecek bu algıyı. Başka çaresi de yok. Hee sıkıntılar, problemler yok mu; tabii ki var, belki de bildiğimizden daha fazla ama işte önyargı ile yaklaştığımızda sonuçlar pek parlak olmuyor.
Düşüncelerine, duyguna, aklına, emeğine sağlık. İyi ki yazdın ve paylaştın. Gerçekten orada yaşayıp görüp yazan insanlar daha bir farklı düşünüp yazıyor. Sende de net olarak görülüyor bu.
Ne kadar güzel düşüncelerini paylaşmışsın, çok sağ ol. Umarım her şey yazılanlardaki gibi olur ve içimden bu duygu hiç eksik olmaz. Teşekkür ederim...
Yıllar önce okuduğum bir eser de, ismini bilmediğim bir ilim adamının " Hayatımızın yarısını ana babalar, yarısını da çocuklar mahvediyor. " diye, bir cümlesine denk gelmiştim. Bu cümle o an için zihin dünyam da kabul görmese de bazı anlar, ebeveyn ve çocuklarımızın hayatımıza yön verdikleri düşüncesi hakim. Halbuki, müdahale etmelerine izin verdiğimiz için yaşanmaz mı, bu içsel çatışmalar...
Neyse ki sizin adınıza çok sevindim, Neslihan Hanım. Aileniz sizin adınıza da olsa, doğru bir muhakemeye varmış. Satırlar arasında ilerledikçe, samimi paylaşımlarınız karşısında duygulandım. Ne mutlu size ki mesleğini hakkıyla reva eden, bir öğretmensiniz...
Ne yazık ki sadece öğretmenlik mesleğinde değil, genel olarak her meslekte " Yap işini, al maaşını! " düşüncesi hakim. Mesleğinde idealist olanlar nadir... Düzeni sorgulasak, mesleki deformasyon denilir.
İnsanlar deve kuşu misali! Bir öyle, bir böyle...
Hani deve kuşuna sormuşlar,
" Sen deve misin? " diye!
Yük taşıtacaklarını anlayınca,
" Kuşum " demiş.
" Öyle ise uç da görelim! " demişler.
Yine işine gelmemiş, tekrar deve olmayı seçmiş.
Samimi düşüncelerinizi, biz okurlarla paylaştığınız için teşekkür eder, meslek hayatınızda başarılar dilerim.
Selamlar öğretmenim...
2 önceki yanıtı göster
Çok teşekkür ederim Serpil hanım, düşünceleriniz, yazdıklarınız içtendi ve bu da bana geçti. Aynı şeyleri düşünüyoruz. Güzel dilekleriniz için de teşekkür ederim, değerli okurlardan birisiniz. Hep kalın. :)
Herkesin kaderi aynı yazılmış gibi :)
Evet gelişmemiş yerlerde herkes nerdeyse aynı hayatı yaşar. Bazen balık bazen kuş bazen kapalı bir kutu gibi oluyor bizim buranın insanı da.
Ben de o ayakkabısı yırtık çocuklardan biriydim eskiden ve şimdi ara sıra gittiğim köy okullarında hiçbir şeyin değişmediğini gördükçe bi kasvet doluyorum ki sorma. Okula 5 km ellerinde tezek geven ağaç taşımanın ne demek olduğunu bilmemek çok kötü bir şey. Keşke herkesin bunları gòrebilme fırsatı olsa. Bu tabakadan yetişmiş arkadaşlarımla oturup konuşurken hep gülümseriz bazen acı dolarız. Yine de gelişmemiş yerlerin insanı çok şey bilmese de saygı da küsur etmezler. Belki de bir gün hep beraber bir köy okulu boyamaya gidebiliriz:)
Yüreğine sağlık çok güzel olmuş.
Gideriz umarım o günler de gelir. :) Sen tanıdığım bir insansın ve bu konularda da düşüncelerini iyi bilirim. Değerli yorumun için teşekkür ederim canım benim.
1 sonraki yanıtı göster
Elleri nasır tutmuş çocuklar gördüm bende, sorsan elindeki o ağırlık yaşından fazla gelir benliğine.. Ama yaşını sormamış hayat hiç onlara. Ne de olsa hayat sadece nefes alanlara.. Oysa eşit dağılmamışmıydı bu nefes insanlara orası da muamma. Neyse ben de çaldım bir gün köy okulunun kapısını yollar desen bata çıka.. Oraya gidene kadar önlük mü kalır deme, mavi neden hep siyahtan kaçar bunu sormalı hayata.. Dedim bir dilek hakkı verdiler size gerçek olacakmış ne istersiniz.. Sonrası gözler bir camın buğusunda.. "Öğretmenim biz hiç kaydıraktan kaymadık ne olursunuz bize bir park yapın" dediler ya işte o zaman lanet bile edemedim yaşamaya. Ama en güzelinden bir park yaptık ya şimdi unutulmaz o gözler o umutla.. (Ah insanlar ki o parkın yapımında bile engel teşkil ettiler hep bana ne olsa adı insan...) Yazacak çok şey var ki sen en güzelinden yaşamışsın .. Bizde yaparak yaşayarak öğrenme vardır yapılandırmacılığız ya hani ama biz yaşayarak yazarak öğrenenler oldukça sönmez umutlar bir çocuğun bakışında. Yüreğine gönlüne yaşamına sağlık dilerim her daim çocuklarla kalman dileğiyle. İnsanlar ne derse desin öğretmen dediğin her zaman her yerde aynı umutla... Sağlıcakla kal..(uzun oldu affola)
Eyleem.. ne güzel ifade etmişsin kendini öyle. Aslında yazıp konuşulacak o kadar çok şey var ki bu konu üstüne. Ama ben sustuklarımın çığlığını bastırdım hep içimde derim. Öyle de yapıyorum. Yaşamak, bilmek gerek. Bilmemiş, görmemiş olana da söylemlerinden ötürü kızamıyorum. Çocukluk başka. Çocukken yaşadığın sıkıntılar ise çok daha başka. Çok fazla şey oluyor ama bir amacımız var, bekliyoruz. Bir gün o amaca öğretmenler olarak ulaşacağız eminim. Çok sağ ol, ellerine sağlık..
1 sonraki yanıtı göster
Son zamanlarda okumuş olduğum en güzel alıntı. Nasıl derin,nasıl anlamlı...
Neslihan hocam, yine farklı ve güzel bir inceleme çıkmış sizden. O kadar anlıyorum ki sizi.. Öğretmenlik gibi kutsal bir mesleği önce yönetenler, sonra aileler, öğretmenler ve öğrenciler ayaklarının altında ezdiler resmen. Öğretmenin ve öğretirken öğrenmenin tutkusunu anlamayan çok insan var maalesef. Öğretmenliği 'öğrenci öğrenemezse banane, devlet maaşımı ödüyor nasılsa', ' 3 ay tatiliniz var oh ne rahat' gibi korkunç ve insanlıktan uzak cümlelere indirgeyenler her yerde. İnsan yetiştirmek (tabii bu sürece kendini dahil ederek) aslında öğretmenlik ve tek bir insandan belki bir toplumu yetiştirmek.
Kaleminize, emeğinize, ruhunuza sağlık. Bu incelemenin sahibi olan sizin doğru bildiğiniz yolunuzda mutlu bir şekilde hep yürümenizi dilerim.
Çok teşekkür ederim canım benim. Dediklerin çok doğru.. ama insan işte bazen ne anlatabiliyorsun ne anlayabiliyorsun. Tekrar sağ ol :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.