Kimin biraz gülmeye ihtiyacı yok ki zaten. Rutin diye bir tuzak var. Hiç fark etmiyorsun önceleri. Sinsice sızıyor günlük hayata. Birtakım zorluklar kılığında, ahtapot gibi sarıp sarmalıyor. Sonra bir de bakmışsın, o kadar yorgun, o kadar dalginsin ki kendin için, sadece zevk almak için yapmayı isteyebilecegin hiçbir şey kalmamış. Gökyüzünün ışığı, teninin rengi soluyor. Giderek daha sinirli oluyorsun. Gün sonsuzca uzuyor da, bir göz kirpimlik anda aylar devriliyor. Çünkü her şey aynı aslında.
Sayfa 83
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.