Ali Ural etkinliği kapsamında okumuş oldum kitabı. Yazarın şiirsel üslubuna, kapalı anlatımına alıştım artık. Hikayeler de öyle basitçe anlaşılacak gibi değil. Sembolik anlatımı ile benzetmelerle, çağrışımlarla süslemiş. Aslında anlattığından çok farklı anlatmak istedikleri sanki. Tabii anlatmak istiyor mu orası ayrı:) Belki de herkesin kendince bir anlam çıkarmasını istemiş olabilir; sınırları olan ‘şunu anlattım, anlattığımı anlayın sadece’ diye düşünmek yerine, okuyan herkesle hikayelerden çıkarılabilecek anlamları çoğaltmayı amaçlamış gibi geldi bana. En çok ‘Kontör’ isimli hikaye dikkatimi çekti ve en iyi de onu anladım, daha doğrusu kendimce anlamlandırdım sanırım. Hikayedeki kişiye; gişedeki memur hiç bitmeyen kontör isteyip istemediğini soruyor. Soru mu bu sayın gişeci memur? Senin ağzından çıkanla kulağının duyduğunun bana inanılmaz muhteşem geldiğini anlatamam. Toplu taşımaların VİP i diye bir şey olsa şu Gamze yi sormadan alırlar listeye. Tabii hikayedeki arkadaş (adı X olsun) da kabul ediyor akıllı mantıklı herkes gibi. Tek şart var: Hata yapmamak! Kontör sayısı tahmin edemeyeceğin kadar çok, sadece hata yaptığında uyarı verecek, ve yalnız 10 tane kaldığında kontör sayını anlayabileceksin. X kişisi de bu gazla İstanbul kazan o kepçe geziyor bütün şehri! Hikayede tabii ki İstanbul adı geçmiyor da belli bariz yani. Başka hangi şehri o otobüs senin, bu vapur benim diyerekten 1 günde gezebileceksin ki? Böyle böyle zaman geçerken artık kimin ahını(!) alıyorsa her yerden bedava geçtiği için; uyarılar duymaya başlıyor karttan gittikçe artan sıklıkla. Başlarda hafif sorguluyor: ‘Ben nerde yanlış yaptım’, ‘Kimin tavuğuna kışt dedim’. Sonra da kimseye hata yapmadığına karar veriyor. Hee sütten çıkmış ak kaşıksın sen! “Amaaaannn” diyor, “koy …. rahvan gitsin! Daha tahmin edemeyeceğim kadar var nasıl olsa” diyor. Bir gevşeklik, bir aymazlık ki sorma gitsin! Son 10 tane kalınca etekleri tutuşuyor koşa koşa gişe memuruna gidiyor: “Nasıl olur da tahmin edemeyeceği kadar çoook olan kontörleri biter?” Memurdan, hata yapma daha bak 10 hakkın kaldı, aklını başına devşir, cevabını alıyor. Son 1 tane kalana kadar azalıyor da kontörleri sonra her yere yürüyerek gitmeye başlıyor bizim X. Bakıyor takat kalmıyor canda, o sonuncuyu da basıyor! Hikayenin tamamını anlatmışım neredeyse! Yalnız mundar ettim hikayeyi:)) Benim buradan çıkarttığım insan ömrünü anlattığıydı. İnsan kendi ömrünü de tahmin edemiyor, nasıl olsa çok var gevşekliğinde yaşayıp gidiyor. Oysa yaptığımız her haksızlık, kırdığımız her kalp ömrümüzden eksilen günle beraber çöküyor üzerimize. Tam anlatamadım ama böyle bir şey anladım ben de…

Yangın MerdiveniA. Ali Ural · Şule Yayınları · 2018629 okunma

··

114 görüntüleme

Bu yorum görüntülenemiyor

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.