Marie Lu hakkında her zaman söylediğim tek bir şey vardır. Marie Lu, hataları olduğunu kabul eden ve kendini geliştiren bir yazar. Wildcard'da da bunu gayet rahat görebiliyoruz. Kadın bu kitapta seviye değil lig atlamış resmen.
Warcross'u Hideo'nun psikopat planı ve sıfırın şok edici (!) -tahmin edemeyen var mıydı?- gerçek kimliğinin eşliğinde bitirmiştik. Wildcard'da da hikayeye bıraktığımız yerden devam ediyor, Hideo'nun nasıl böyle bir psikopata dönüştüğünü anlamaya çalışırken bir yandan da Sasuke Tanaka'nın hikayesini öğreniyoruz. Tabii bir de dünyayı manyak Hideo'nun beyin yıkayan algoritmasından kurtarmaya çalışıyoruz ama Marie Lu bu konuyu kitabında nasıl ikincil element yaptıysa ben de bunu yorumda ikinci plana atacağım çünkü... Çünküsünü okuyunca anlayacaksınız.
Marie Lu, ters köşe yapmayı seven bir yazar ve bu kitapta da cidden çok iyi bir ters köşe var. Bir tane de 'olmasa da olurdu' ters köşesi var ama yani cidden şapkam olsa Marie'ye çıkartırdım çünkü cidden kadın kendini aşmış ve okuyucu nasıl en iyi şekilde şaşırtacağını ve hikayenin en önemli noktasını nasıl işleyeceğini çok iyi çalışmış. Teşekkür yazısında yazar, Wildcard'la ne kadar çok uğraştığından ve kitabın onu nasıl zorladığından falan bahsetmiş. Ben kendisini tebrik ediyorum çünkü kitabı okuduğunuzda bu uğraşılmışlık hissini alıyorsunuz. Sasuke'nin hikayesi asla baştan savma bir hikaye değil. Yüzünüze soğuk su çarpacak bir tanesinden.
Hideo hepinizin de bildiği gibi kitaptaki "kötü" karakterimizdi. Sanırım Marie Lu hariç herkes demem daha doğru olur çünkü kendisini bana Hideo ile ne yapacağından pek emim olamamış gibi geldi. Kitabın başında karakterlerimizin kesinlikle, hiçbir istisna olmaksızın karşı olduğu ve kendini kaybetmiş biri olarak yansıtılan Hideo, sonlara doğru "Yok ya, o da işte ne yapsın kardeşini arıyor. Her şey Sasuke için. İşte o aslında iyi biri niye öyle diyorsunuz." kafasında anlatılmıştı. Birden etrafındaki herkes onun yaptıklarını kafaya takmamaya başladı ve bundan daha kötüsü Hideo yaptıklarından pişman bile değildi... Marie Lu'yu hikayenin bu noktasında delicesine kınadım ve kınıyorum. İşine gelince pamuk gibi işine gelmeyince dünyanın ayarlarını bozan ve bunları asla ve asla düzgün bir mantık çerçevesinde yapmayan karakterler yazmandan bıktım artık kadın! Lütfen karakterleri temeli sağlam bir çizgide yürütmeyi de başar artık.
Hideo dışında eski karakterlerimiz yine aynı kafalardaydı. Karakter gelişimi açısından pek bir şey görmedim onlarda. Emika da ilk kitapta nasılda burada öyleydi ve karakterle duygu açısından asla bağ kuramadım. Yine de kötü bir karakter diyemem. O asi kişiliğini ve rengarenk saçlarını seviyorum ama keşke keşke ve keşke Hideo ile aralarındaki ilişki daha başka olsaydı. Emika çok harika bir karakter olabilirdi ama yazar onun yerine Hideo'ya saçma sapan bahaneler yazmakla uğraşmış...
Wildcard Sıfır'ın yani Sasuke'nin hikayesini anlatıyor. Ee bu noktada da hikayeye ona bağlı yeni karakterler giriyor. Bu karakterlerden favorim Jax'dı. -aka @lbardugo- Kendisi Emika'nın olmasını istediğim her şeydi ve bunun yanı sıra çok havalıydı. Jax'ın kısa bir macerasını anlatan bir novella harika olurdu çünkü üzerinde biraz daha durulursa muhteşem bir karakter olabilir kendisi. Emika ile bağ kuramamış olmama rağmen Jax ile kurdum ve çok ağladım. Canım Jax
Kitabın iki ters köşesinden ve bunlardan birinin okuyucuyu muhteşem bir şoka sokacağından bahsetmiştim. Keşke kitabı o ters köşeyle bıraksaydı ve bir yenisini daha eklemeseydi. Bence ikinci olayı okuduğumuzda ilkinin etkisi baya azıldı ve ikincisi beni o kadar da şok etmedi. Marie Lu'nun bir gün kariyerinin en kusursuz kitabını yazacağından ve herkesi büyüleyeceğinden eminim ama o kitap Warcross veya Wildcard değil. Yine de çok yaklaştığını hissediyorum ve Marie Lu tarafından da büyülenmeye hazırım. Bir de Marie Lu'dan seri değil de tek kitaplık muhteşem bir öykü beliyorum. Bakalım bakalım gelecek yıl Efsane 4 hariç karşımıza nasıl kitaplarla çıkacak...
