Okuduklarımız, yazdıklarımız ve düşündüklerimiz ile gerçeklik arasındaki ilişkiyi / tutarlığı düşündürdü bu kısa roman.
Lenin gerçekten 'kendimi altıncı koğuşa kapatılmış gibi hissettim' demiş midir bilinmez ama, herkesin aslında kendi çapında bir 'altıncı koğuş'a kapalı yaşadığını anlamak güç değil. Çıkmak işimize gelmiyor veya izin vermiyorlar. Dayak yememek için zorlamıyoruz kapıları. Ölümsüzlük var mıdır, can sonsuz mudur anlayamadan en büyük 'altıncı koğuş' olan dünyadan göçüp gideceğiz muhtemelen...
