BU HAYAT BENİM DEĞİL...
Nerde öldüğümü bilmiyorum. Nerde kendim olmaktan vazgeçtim? Başkalarının sözleriyle, cümleleriyle konuşmaya başladım? Kitaplarda aşkları yaşamaya başladım. Filmlerde sevişmeye alıştım. Aslında ait olmadığım topluluklarda -MİŞ- gbi yaşamaya çalıştım. Hatta reklamlarla parlatılan insanlar da kendimi buldum. Ne zaman gerçekten hissettiğimle, hissetmem gerektiğini düşündüğüm şeyi hissetmeye başladım.
Öldüğüm andan bu yana kenarda köşede suçlu gibi hayatı izliyorum. Başkalarının hayatını..Bir klube de filmleri, kitapları, haberleri ama herşeyi delice takip etmekteyim. Belki kendimi bulurum diye. Nasıl sustum (susturuldum), hissetmekten vazgeçtim . Çok mu önemsedim başkalarının eleştirilerini, ya da çok mu küçümsedim kendimi?
Çok roman okudum. Ben ne zaman hayatımın romanını yaşamaya başlayacağım (sadece bana ait bir hikaye olan). ne zaman gerçekten aşık olacağım. ne zaman sadece istediğim , zevk aldığım birşeyden para kazanacağım?
YAşamım küçücük, hiç kimseye dokunmayan ..Sokakta ki bir kediden farkım yok, a tabi tüm yazar şa,r filozof tarih felsefe vs hepsini biliyorum.Ve yapmak istediğim çok şey var. Ama tembelim, korkağım, güçsüzüm, yalnızım, cesaretim yok.
ne zaman bir şeye karar versem karşı düşünceler belirir kafamda, olmalı olmamalılar, hayallerim intihar eder yeşerip kök salmaz yaşama.Küçülürüm, üzülürüm, her hayalde biraz daha ölürüm.
Beni ben yapan hayallerimin öldürülmesinden sonra yaşama küstüm. Kitaplara sarılmam o yüzdendir. Çünkü gerçeklik te kendimi bulamıyorum. Bu durum bir tercih olsa çok güzel olurdu, ama mecburiyet olması sebebiyle beni güçsüz hissettiriyor.
·
13 görüntüleme
Ne güzel içinizi dökmüşsünüz ,hiç sıkılmadan okudum.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.