Featured Comment
Abla ya yine kaleminden hüzün akmakta. Yine içindeki zehir-yani yaşadıklarını öyle nitelendiriyorum- akmakta. En azından insanı rahatlatıyor yazmak değil mi? Zaman geçtikçe daha çok boğuluyor insan...
Güzel bir inceleme olmuş ablacığım . Hayatın yalanlarına karşı mücadele ederken yaşamaya çalışmak... Kelimeler yetmiyor bazen o yüzden susuyorum.
Sevgi ve saygılar...
Yazıyı okuyunca Temo’nun bir şiiri geldi aklıma.
“Yaşadığım yitirdiklerim oluyor hep.
oysa tuttuğum elleri bırakmıyorum.
sonra korkuyorlar hasletimden.
ne denli sevgiye değer olduğumu söylüyorlar.
gidiyorlar sonra.
ve biçimlendiremediklerimiz biçim oluyor bize.”
Galiba hep hazin son bu oluyor. Bu muhteşem yazıya kalbimi bıraktım... Yüreğine sağlık.
Bu yorum görüntülenemiyor
Ben artık kabul ettim. Hayat bir hayal kırıklığı ve biz bu can kırıklarını ruhumuza basa basa yaşamaya mecburuz. Acı yüreğimizi mesken tutmuş bir şiir. Hani diyorlar ya " İyi niyetinden vurulanlar iyi olamazlar." işte o iyi olamayacak olanlardaniz bizde. Her şeye rağmen deyip aldığımız nefesin hakkını vermeye çalışanlardaniz. Gönlümüz bin parça da olsa en korktuğumuz şeydir bir kalbi incitmek. Yüreğimizde merhamet ve hiçbir zaman bitmeyecek sevgiyle biraz hüzünlü biraz yorgun ama "umutlu" yaşamaya devam ediyoruz. Çünkü bu dünyanın hala iyiyi tercih eden insanlara ihtiyacı var. Sizin gibi.
İncelemeniz için çok teşekkür ederim. Sözler yüreğe dokununca ben de içimden geçenleri söylemek istedim. Sevgiyle kalın.
Tek bildiğimiz o gerçek zaten her şeyi her zaman yitirmemize sebep olmuyor mu?
Yarınımızın değişmemesi...
Ve evet hala ve hala inanmakta güvenmekte ısrar edip kendimizi bitirmemiz.
Şu hızla geçip giden zamana karşı koyamıyoruz tükenmeye yüz tutmuşuz.
Yine yine çok güzel yazmışsın Ablam yüreğine sağlık :)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.