Dehşetin Şarkısı
gün serpiliyor bağrından gece dağının
güneş oradaymış öyle söyledi kurumuş çiçekler
kalbinden çok insan taşıyan bir ovaymış dünya
yenilmekten yorulmuş bir yağmurum
hangi şehre yabancıyım içinde ezilmekten
dönüşen seslerle bir başımayım
kaldırıp baktım yok eski fotoğrafları yaşamın
herkesin aynı soruyu sorduğu yalnızlıkta
sularla aklını bulandıran kayalık
aşındırdıkça sarılıyor yosunlara
herkes bir kalabalığı oynuyor dilinde aşk
tercümesi yasak tiyatrolarla
çekiştirdim gökteki yıldızları
yakın dursun bir ölüm kadar parlak
baktığım korkunç uzak kırılgan
taşıdığım dünya
öpüşlerini geri getirmiyor akşamların
gölgelerle titriyorum
parmaklarımda kan
ağzımdan damlayan
yazılıyorlar şimdi beyaz bir kâğıda
Payanda