Takvim
Seherde yeryüzünü ağartırken yedi renk
Her günün eşiğine bırakırım bir çelenk
Ve akşam süslenince ufuklar solgun ayla
Her günün kapısını örerim fatihayla
Hayatım bir mersiye yazılmış satır satır
Her gün başka bir yası gönlüme hatırlatır
Takvimden kefen gibi sıyırdığım her yaprak
Muradına ermeyen babamdan başlayarak
Bulur takvimde göynüm kimi candan ararsa
Ondadır dost akraba sevgili, her ne varsa.
Takvimin her yaprağı taşır aziz bir ölü
Kiminde şefkatini andıklarım gömülü
Kiminde sohbetine paha biçilmeyenler
Kiminde sanatından başka bir tat bilmeyenler
Kimine bir kahraman boylu boyunca yatmış
Kimini tek başına bir fazilet kapatmış
Kiminde tatlı rüya, kiminde sonsuz arzu
Bir avuç toprak olmuş kiminde bir avuç su.
Takvimin yaprakları yere düştükçe bir bir
Her yılım bir mezarlık ve her günüm bir kabir
Döndü bitmez bir yaşa ilerledikçe ömrüm
Bazı bir kabr içinde iki ölü görürüm
Niçin kat kat bulutlar sarmasın her günümü
Her günüm bir mukaddes ölünün yıldönümü.
Faruk Nafiz Çamlıbel