Mir'at-ı Cünun: "Mehmed Akif Ersoy": Mehmed Akif Ersoy “Kadermiş!” öyle mi? Hâşâ, bu söz değil doğru; Belânı istedin, Allah da verdi…Doğrusu bu. Taleb nasılsa, tabi’î, netice öyle çıkar, Meşiyyetin sana zulmetmek ihtimali var mı? “Çalış!” dedikçe şeriat, çalışmadın, durdun, Onun hesabına bir çok hurafe uydurdun! Sonunda bir de “tevekkül” sokuşturup araya, Zavallı dini çevirdin onunla...

“Kadermiş!” öyle mi? Hâşâ, bu söz değil doğru; Belânı istedin, Allah da verdi…Doğrusu bu. Taleb nasılsa, tabi’î, netice öyle çıkar, Meşiyyetin sana zulmetmek ihtimali var mı? “Çalış!” dedikçe şeriat, çalışmadın, durdun, Onun hesabına bir çok hurafe uydurdun! Sonunda bir de “tevekkül” sokuşturup araya, Zavallı dini çevirdin onunla maskaraya! Bırak çalışmayı, emret oturduğun yerden, Yorulma, öyle ya, Mevlâ ecîr-i hâsın iken! Yazıp sabahleyin evden çıkarken işlerini, Birer birer oku tekmîl edince defterini; Bütün o işleri rabbim görür; vazîfesidir... Yükün hafifledi... Sen şimdi doğru kahveye gir! Çoluk çocuk sürünürmüş sonunda aç kalarak... Hudâ vekîl-i umûrun değil mi? Keyfine bak! Onun hazîne-i in'âmı kendi veznendir! Havâle et ne kadar masrafın olursa... Verir! Silâhı kullanan Allah, hudûdu bekleyen O; Levâzımın bitivermiş, değil mi? Ekleyen O! Çekip kumandası altında ordu ordu melek, Senin hesâbına küffârı hâk-sâr edecek! Başın sıkıldı mı, kâfî senin o nazlı sesin: "Yetiş!" de, kendisi gelsin, ya Hızr'ı göndersin! Evinde hastalanan varsa, borcudur: bakacak; Şifâ hazînesi derhal oluk oluk akacak. Demek ki: her şeyin Allah... Yanaşman, ırgadın o; Çoluk çocuk O'na âid; lalan, bacın, dadın O; Vekîl-i harcın O; kâhyan, müdîr-i veznen O; Alış seninse de, mesûl olan verişten O; Denizde cenk olacakmış... Gemin O, kaptanın O; Ya ordu lâzım imiş... Askerin, kumandanın O; Köyün yasakçısı; şehrin de baş muhassılı O; Tabîb-i âile, eczâcı... Hepsi hâsılı o. Ya sen nesin? Mütevekkil! Yutulmaz artık bu! Biraz da saygı gerektir... Ne saygısızlık bu! Hudâ'yı kendine kul yaptı, kendi oldu Hudâ; Utanmadan da tevekkül diyor bu cürete... Ha? ……… Sarılmadan en ufak bir işte esbaba, Muvaffakiyete imkân bulur musun acaba? Hamâkatin aşıyor hadd-i i’tidâli, yeter! Ekilmeden biçilen tarla nerde var? Göster! “Kader” senin dediğin yolda şeriata bühtandır; Tevekkülün hele, hüsran içinde hüsrandır. Kader ferâiz-i imana dahil…Âmennâ… Fakat yok onda senin sapmış olduğun ma’na. Kader: Şerâiti mevcud olup da meydanda, Zuhûra gelmesidir mümkinâtın a’yânda .

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mir'at-ı Cünun