Noah, öncelikle bana da herkes gibi konusu itibariyle bana Dan BROWN’un Cehennem kitabını hatırlattı.. Bilinçsiz tüketim toplumu olan biz insanlar böyle düşüncesizce davrandığımız için yeni nesillere hiçbir şey bırakamıyoruz ve gittikçe çoğalıyoruz.. Öyle ise ölmeliyiz !! Fitzek’ de buradan yola çıkmış ve temel fikri bu olan böyle bir kurgu yaratmış. Ama bizim beklediğimiz gibi olmamış. Tamam kitaptaki temel fikir derinlere gidip düşündüğünde insanı gerebiliyor kabul ediyorum ama bunu ve bunun benzerlerini defalarca okuduk ve seyrettik. Yazarımızın kitapları her ne kadar kurgu olsa da baktığınızda gerçeklik payı olan hikayeler olduğunu biliyoruz ama bu sefer ki ne biliyim biraz sanki kopya olmuş . Hiç ihtiyacı olmamasına rağmen neden bunu yapmış anlamadım. Hikayede çok fazla karakter vardı ve bunların bir çoğuna gerek yoktu bence.. Oscar yeterdi :) Hatta kitabın bu kadar uzun olmasına da gerek yoktu.. Ben genelde kitap karakterleri ile empati kurabilir ve hikayenin içine girebilirim ki Fitzek’in diğer kitaplarında bunu fazlası ile yaşamıştım. Okurken evdeki kapı tıkırtılarından bile ürktüğüm olmuştu. Uyurgezer, Terapi hatta Yolcu 23’de bile.. Ama bunda olmadı.. Evet Noah'ın neleri unuttuğunu merak ettim ama öyle gereksiz detaylar vardı ki offf yahu deyip zaman zaman sinirlendim bile.. Gerilim’den ziyade nefret vardı sanki daha çok. Demem o ki maalesef Fitzek beni bu sefer hayal kırıklığına uğrattı Ama kendisi hala en sevdiğim yazarlardan

NoahSebastian Fitzek · Pegasus Yayınları · 2018238 okunma

·

7 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.