Türk edebiyatının son zamanlarda içine sıkışmış olduğu kısır döngüden çıkış bileti olabilecek bir kısa roman. Bunu bu kadar iddialı şekilde söyleyebilmemin bir kaç farklı sebebi var. Öncelikle postmodern yazın içerisinde değerlendirilebilecek olmakla birlikte birden fazla katmanın iç içe geçmiş olduğu derin bir anlatım mevcut. Sıradan ve eğlendirici bir hikaye arayan okurun durağı olmayabilir ama "kitap" okumuş olduğunu hissetmek isteyen bir okurun kesinlikle es geçmemesi gereken bir eser olduğunu belirtmeliyim. Eş zamanlı olarak hem rüya, hem gerçek hem de ikisinin arasında gezinilebilecek ve bu yapılırken hangisinin hangisi olduğundan bir türlü emin olunamayacak bir hikaye. Üstelik bunca derinliğin bir köyde ve bir davulun etrafında şekilleniyor olması kitabın yazarını takdir etmek için ayrı bir sebep. İçinizdeki muhtara, davulcuya ve hatta davulcunun çocuğuna seslenmeye çalışıyor. Gerçi tek bir alıntıyla yetinmiş olabilirim ama modern çağ aforizması olabilecek pek çok tespitle ve cümleyle örülmüş. Bu kitabı okurken, yazarını ve verdiği emeği net bir şekilde görebiliyorsunuz. Postmodern bir anlatı hüviyetinde, garip ve dikkat çekici bir kurgusu olsa da, yüzünden okuyabilecek okurun merakını kamçılaması da mümkün. Ezcümle, her eserin birbirinin kopyası gibi göründüğü bu zamanlarda, farklı bir şey okumak isteyen okur için kesinlikle tavsiye edilir.

Davulun Kıyısındaki KöyTayfun Çelik · Tün Kitap · 201818 okunma

·

29 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tamer Sağcan