Macera dolu bir kitap... Yazarımız Henri Charriére'nin otobiyografisinden oluşuyor kitap. İlk okumaya başladığımda çok sıkıldım, araya başka bir kitap soktum. Sonra kaldığım yerden ite kaka ilerlemeya çalıştım. Neredeyse pes edip yarım bırakacaktım, bir kaç sayfa daha ha gayret diye diye gazladım kendimi. Ama bir sayfadan sonra öyle akıcı bir hal aldı ki (cüzzamlı adası) çorap söküğü gibi okudukça okudum. Kitabı kapatıp ara vermek istemedim. Kelebek ve maceraları inanılmazdı. Böyle bir hayatın yaşanmış olması, inanılır gibi değil. Bu kitap için neden özgürlük manifestosu denildiğini çok iyi anladım. Özgürlük için verilen o mücadeleye, cesarete, hayran kaldım. Bir insanın umudu hiç mi tükenmez, hiç mi yılmaz? Bir insan kaç mutlu son yaşayabilir, ya da kaç kez hüsrana uğrayabilir Kelebek bunu o kadar çok yaşıyor ki buna rağmen asla pes etmiyor. Film gibi bir hayat yaşamış gerçekten de. Yine sıkılarak ite kaka başlayıp, okuduğum ve bitirdiğimde hayran kaldığım bir kitap. Galiba benim tarzım da bu :) Bir sitede "Yazarın yaptığını önceden bilseydim alıp okumazdım, tüm suçları işliyorlar, yapmadığı pislik kalmıyor, sonra da anılarını yazıp köşeyi dönüyorlar namuslu yazarların suçu ne yani" gibi bir eleştiri okumuştum. Buna karşılık diyebileceğim şey, böyle inanılmaz bir yaşamım olsa ben de kitabını yazarım. Burada kelebeğin şu sözünü hatırlatırım "Bir ulus, toplumun başını ağrıtan kişileri çok çabuk yok etmek ve onlardan hemen öç almak hakkına sahip değildir. Bu adamlar, insanlık dışı cezalara çarptırılmaktan çok tedavi edilmesi gereken kişilerdir." Bence bu kitabın ana fikri; başarı için azim, cesaret ve asla pes etmemek gerekir. Keyifli okumalar... Sevdiğim alıntılar; Hayat bu işte. "Çürümeye, bozulmaya giden yirmi beş yaşındaki bir çocukla " alay edip kahkahalarla gülünüyordu. Bu güzel ülkenin adaleti pek güzel değil Dega. Belki bizimki kadar güzel olmayan, ama ayağı sürçenlere çok daha insanca davranan ülkelere rastlarız.