Ekmek yapmakla, derviş yetiştirmek aynıdır bana göre. Bin bir çile ve zahmet görmüş buğday, kırılır, ufalanır ve un halini alır. Dervişin de nefsi böyle çilelerle terbiye edile edile küçülür. Hamur, un ile sudan ibaret olduğu gibi insan da nefs ile ruhtan ibarettir. Ruh ulvîdir, nefs ise suflî; su ulvîdir, un ise suflî! Unu çok katarsan ekmek sert, nefs ağır basarsa insan günahkâr olur. Suyu çok katarsan un hamuru tutmaz ekmek cıvık, ruh ağır basarsa, nefs de o ulvîliği tutamaz insan ihmalkâr olur. Her şey kararınca olmalıdır.
