Boynumuzu aşan adamları kadınları sevdik haddimizden çok çok sevip her an onu yaşayarak nefes aldık yandık ah demedik çünkü bi sevdik Kırıldık incindik üzüldük paramparça olduk yinede sevmekten vazgeçmedik sevdik çünkü körü körüne bağlandik ya ondan başka sevilecek kimse yokmuş gibi inadına inadına sevdik ve gün geldi günlerce aylarca belki senelerce onu unutmaya çalıştık tam unutur olduk onu çağrıştıran bir şeyde yeniden alevlendi içimizde. ellerimizi yumruk yapıp artık aklımıza gelmesin diye şakaklarımıza vurduk göğüs kafesimin altında saklanan kalbimizi dövdük yinede unutmadık unutamadik sevdik bir kere ya ölesiye kalıcıymış meğer....
3 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.