Artık uyuyabileceğini umarak sırtüstü uzanan Moita, bir süre sonra hücredeki sessizliği bölen şarkının bozuk nağmeleriyle gözlerini tavana açtı. Oğlan, hüzünlü bir şarkıyı kırık dökük sözlerle söylemeye başlamıştı. Sesinin güzel olmadığını düşünse de tüm hüznünü yüklediğinden şarkı ona etkileyici geliyordu.
"Daha önce hiç duymamıştım," dedi adam cevap almayı beklemeden.
"Güneyden,"
"Zaten güneydeyiz."
"Daha da güneyden."