Baştan Nokta
Taş çatladığında uyuyor ve Ay'ını bekliyor acı'nın ışığı
Taş çatladığında uyuyan ışığında bekliyor aşk'ın çiçekleri açmayı
Kalıntıların ve sürgünlerin yüreği avutuyor kafesindeki boşluğu
Sana doğru yükseltiyor dağın ve denizin boyunu derinden
Göğ'deki çukuru dar geliyor gözlerimize gördüklerimizin
Çünkü seninle yaşıyor körlerin mabedind küllerin ateşi
Saatlarla dolu gözlerinde uyumuyor uyumuyor ışığı acı'nın
Zamanın terazisinde sığmıyor kefesine aşk'ın çiçekleri
Sesin duyuluyor kuşlar arasında,yüzün sesini tamamlamıyor.
Sayfa 25
·
22 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.