Jose Saramago’nun bu kitabının kaderi unutulmak olsa gerek. Jose Saramago’nun yıllar sonra bulduğu ve ölümüne kadar çalışma masasında duran kitabı ben kütüphaneden alıp uzun süre çantamda unuttum, ilk 200 sayfayı düşe kalka okusam da son 100’ü bir görev olarak düşünerek bitirdim. Bitireli bi’ 5 gün kadar oluyor, bu süreçte yeni bir kitaba da başlamadım. Üstüne üstlük inceleme yazmayı ve kütüphaneye götürmeyi de unuttum. Aklıma gelmişken vakit kaybetmeden yazayım.. -Düzenleme: inceleme yazarken bitirmediğimi unutup bilgisayarı kapadım, inceleme yayınlandığında 6 gün olmuş olacak- Kitap bir apartmanda geçiyor, aslında tek tek birer hikaye olabilecek ailelerin bir apartmanda bir kitapta birleşmesini okuyorsunuz. Oldukça renkli, çeşit çeşit insanın yaşadığı bir apartman. Apartman aynı Bizim Hikaye’deki gibi; 90’ların sonunda doğmuş biri olarak ucundan doksanlar çocuğuyum, ucundan biliyorum Bizim Apartman dizisini. Aslında büyüdükçe büyüklerin sohbetlerine katıldıkça fark ettim ki benim çocukluğumun geçtiği apartman da bir Bizim Hikaye. Bazen neden oradaki komşuluğu, fedakarlığı yazmıyorum ki diyorum kendi kendime. Sonra aklıma birçoğumuzun bir zamanlar böyle güzel dolu dolu komşuluk ilişkileri olduğu geliyor. Belki bir gün üstüne çok düşünmeden yazarım Çakır Apartmanını çocukluğumu, kim bilir kaderin bana gelecek için neler yazdığını?

Çatıdaki PencereJosé Saramago · Kırmızı Kedi Yayınevi · 2021679 okunma

·

105 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ms.toprak