Gözlerim ona değdiği anda anladım; ondan başka hiçbir şey yoktu; o tekti; dünya, aslında, onun gölgesiydi. Bu yüzden dünyanın neresinde olursak olalım hepimiz ona dönerdik; bu yüzden, dünyanın neresinde olursak olalım her gün, her sabah, her akşam ve her öğlen, ona dönmekle kalmayıp, sonra bir vakit gelir böyle yürür, yollar aşar ve bir büyüye kapılmış, bir mıknatısla çekilir gibi, ona gelirdik. Bir tek ona varınca nihayet yürümeyi bırakır, durur, nefes alırdık.
(Nihan Kaya)
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.