Uzun zamandır aynaya bakmadım ben.Ne haldeyim kim bilir ? .Bir sabah artık kendimi özlediğimi hissederek bakıverdim aynaya.Çok değişmişim.Eski gülüşlerim ve gözlerimin rengi solmuş adeta.İçten gülemediğim için solmuşlar.Öyle diyor du gülüşlerim.Her yağmur taneleri,gözyaşlarım ile tanıştığı için o masmavi renkte solmuş.Şimdi haberim oldu...Peki ne yapmam gerek ? Ben bu senaryonun oyuncusu olamazdım.Bu role girip birdaha asla bu anları yaşamak istemezdim.Ama yıprandım bir kere.Kalbimin kırıldığı anların sesini duyar oldum.Ama sadece duyar oldum.Duymak istemedim bir daha...Ama halen yaşıyorum.Bir yanım eksik olsa da,sol yanım halen atmaya devam ediyor.Artık üzmemem gerek,güneşli günleri görmemi sağlayanları.
Artık kendim için adım atmaya başladım.Çok iyi bir ders verdi çünkü bana hayatın içinde ki insanlar.Son nefesime kadar kendim istediğim için yaptım herşeyi.Benden istenileni değil... Artık ayna ile her gün aynı saatte buluşuyoruz.MUTLUYUM.
SALİH SARIKAYA
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.