KIŞ(Aralık Ayı Hikaye Yazma Etkinliği)
Nereye gittiğinden bihaberdi. Yürüyordu. Yalnızca yürüyordu. Yol nereye götürürse onu dinlemeye razı halde. Düşüncelerinin ağırlığıyla mı yoksa yaşadığı utançtan mı bilinmez, başı öndeydi. Gözleri adımlarındaydı. Fakat görmüyordu bağcığı çözülmüş kahverengi botlarını, bastığında çıtırdayan parlak karları. Oysa en sevdiği mevsim değil miydi kış? Zihninin çıkmazları güzellikleri örterken, gökyüzünden düşen beyazlıklar toprağa sarılıyordu. Belki bir an için unutsa benliğini… Evrende sadece kendi olduğunu zanneden benliğini… Şu dökecek yaprağı kalmayan ağaç olsa mesela. Rüzgarı rehberi belleyen bulut… Ufkun ardında kaybolan soluk güneş... Huzuru koklayabilirdi.
··
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.