ayağa kalkıyorum. bu solgun ışıkta kıpırdanıyorum; ve ışığın, ellerimde, ceketimin yenlerinde değiştiğini görüyorum: nasıl tiksindiriyor beni anlatamam. esniyorum. masanın üstündeki lambayı yakıyorum: belki lambanın ışığı gün ışığını bastırır diye yakıyorum. ama yazık. lamba yürekler acısı bir ışık demeti sızdırmaktan öteye gidemiyor. söndürüyorum. ayağa kalkıyorum. duvarda ak bir oyuk var, ayna. daha doğrusu bir tuzak. biliyorum, düşeceğim tuzağa. düştüm bile, aynada kurşunî bir şey beliriyor. yaklaşıyorum ve bakıyorum, çekilip gidemem artık önünden. bu
Sayfa 34Kitabı okuyor
·
2 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.