Kitapta beni etkileyen bir konuyla ilgili bir seyler yazmak istiyorum. Insanlar genelde suc işleyecekleri zaman bunu gizleme egilimindedirler. Evi soymayi plandiginizi kalkip da tum mahalleye soylemezsiniz ya da sahte para bastiginizi,vergi kacirdiginizi, iftira attiginizi da birine anlatmaktan utanc duyarsiniz. Ama birini oldurmek istediginizi tum mahalleye anlatabilirsiniz ustelik kimse de sizi uyarmaz, engellemez. Peki neden? Bir suc isleyecegimizi kimseye anlatmayiz cunku bizi engelemelerini istemeyiz, peki ya bir gun insanlar sizi uyarmaktan vazgecerse?kotuluklere karsi toplumsal baski ortadan kalkarsa? Insanlar giderek duyarsizlasirsa, umursamaz olursa? Trafikte kavga eden suruculeri kimse ayirmasa, Sokakta insanlari tekmeleseniz ve insanlar yaninizdan gecip giderse, yaktiginiz evi sondurmeye kimse yardim etmese? Bir suç isleyecegimizi kimseye anlatmak istemeyiz cunku ceza almaktan cekiniriz, insanlarin bizi dislamalarindan, ayiplamalarindan korkariz. Peki ya cinayete 'namus' adinda bir gerekce bulunduysa, bu gerekce yeterli midir bir insanin varligini bitirmeye? Katilimiz cinayetini herkese anlatmisti cunku engellenmek istiyordu, belki de karsiliginda ceza almak istiyordu. Cinayeti gerceklestirmesine engel olabilecek capta bir ceza. Ama aradigini bulamadi. Yaptiginiz eylem kimse tarafindan engellenmeyecekse, karsiliginda bir ceza da almayacaksaniz, bu davranis suc sayilabilir mi? Ya da butun semt bu olaya sessiz kalmisken tek bir suclu aranabilir mi ? Bence Hayir.

Kırmızı PazartesiGabriel Garcia Marquez · Can Yayınları · 202178,3bin okunma

·

2 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Aysun