Herkesin bir çocuk yanı vardır. Bastırılmış, korkutulmuş ve kovulmuş çocukluğu... ‘Çocuklaşma!’ der büyükler. Aslında bilmeden ‘kendin gibi, özünde olduğu gibi davranma’ demek isterler. Ne çıkar çocuklaşsa insan? Kirletilmemiş günlerdeki kendine dönse ne olur ? Çocukça duygularımız büsbütün kuruyunca damarlarını yitirmiş bir ırmak gibi kalmaz mıyız ortalıkta ?