Baba’m..
Nuri Bilge Ceylan’ın: “Biri ölür üzülmezsiniz, sonra sandalyeye asılı hırkasını görürsünüz, o hırkanın duruşu kalbinize oturur.” Sözünü okuyunca aklıma; babamın, evimizin yakınında bulunan kilerin yağmur sularıyla aşınan sıvasını, çamurdan hazırladığı harç ile onardıktan sonra, harcın daha sağlam durması için elleriyle harcın yüzeyine saman sürmesinin ardından oluşan parmak izlerini, babamı kaybettikten yıllar sonra farkedişim ve o an hissettiklerim geldi.
Bu dünyadan ‘babamın‘ geçtiğine en sahici kanıt gözlerimin önündeydi. Toprak, babamın varlığını haykırıyordu; ama O, yoktu...
O an hissettiklerimi dile getirecek doğru kelimeleri bugün bile seçemem.
··
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.