Ben de "Cennete gitmek isterdim otostopla."
Ama Didem'inde dediği gibi "Cinnete kadardı tüm yollar oysa..." Cinnete yakın hüzne bulaştırdı yine beni bu inceleme ..
14 yaşında annesiz kalmanın acısını kelimelerden çıkaran Didem'den ne de güzel bahsetmişsiniz.
"Erken öleceğini biliyordum bana bırakmak için,
bu acımasız ölü anne sesini." diyordu. Biliyor muydu, hissediyor muydu gerçekten bu kadar erken annesiz kalacağını, bilemeyiz. Ama hüznü kelimelerine şöyle yansıyordu:
"Canım kızım, cehaletimden şair oldum… Annesizlikten. Sen sakın şair olma!” diyen Didem yine ne güzel izah ediyordu halini:
"Ah benim nergis kokulu cehaletim..
Ruj lekeri bıraktın bardaklarda
Anlatmak isterdin kendini durmadan
Bir bardağa bile olsa.
Ne diyecektin,ne söyleyecektin
Şairlerin şahı olsan,
Bir AH'dan başka.
Bana yıllarca, bunca sözü boşa söylettin.
AH!"
Ah ki ne büyük AH... Hüzünlendim gerçekten. İçselleştirdiğim, en sevdiğim, en enn çok sevdiğim Didem'e böylesine güzel ve özenli bir inceleme yazdığınız için yüreğinize, kaleminize sağlık...
İncelemenize ithafen:
"Gülümsedim o sıra,
Bazen sevinirim,
Sevinmek nedense hep yedi yaşında
Ve ah... dedim sonra,
Ah!"