Foma Fobiç adlı uşaklık döneminde oldukça hor görülmüş ve ezilmiş bir karekterin kendisine türlü sebeplerle fırsat verilmesi sonucu değişimi ve bu değişimle beraber,başka insanları aşağılamaya başlar hali sıkı sık göze çarpıyor romanımızda( çocuklukta şiddetle büyüyen bir çok kişinin şiddet uygulaması gibi)gerçekten o köyde olup Foma'nın yaptıklarına tepkisiz kalan ve her defasında kendisinde suçluluk duygusu yaratan Dayımıza ne demeli onu bilmiyorum. Kitabı okurken hani Banker Bilo filminde geçen bir anektod vardır ya; yaptım ama bi sor niye yaptım diye,hah işte Foma'nın yaşanılan her olaydan sonra ki kendini haklı çıkarma halini tam olarak buna benzettim. İçim daraldı Foma'nın varlığından, kahrol Foma:)))