Evet. Okurken bana duyguları en güzel hissettiren kitaplardan biri kendisi. Öyle çok bir övmelik konusu yok bence ama bana hissettirdikleri.. Bir kitapta önemli olan bence bir insana neler hissettirdiğidir, eğer o kitabı okurken içinizde bir yerlerde karakterlerin duygularını sıcacık hissediyorsanız konu ne kadar basit olursa olsun sizin hayatınızda yer edinecektir o kitap. Baran.. Onun Nihan’ı her şartta sevmesi.. Birbirlerine karşı olan davranışları.. Hepsi o kadar güzel hissettirdi ki! Kitabı baştan sona yüzümde bir gülümsemeyle okudum. Çok büyük bir beklentiyle başlamamıştım zaten kitaba kafa dağıtmak için başlamıştım ve işe de yaradı doğrusu. Bir günden daha az bir sürede bitirdim. Nihan ve Baran’ın aşkı vardı kitapta baştan sona. Arada bir Yeliz ile Kerem’in, Beril ile Tolga’nın aşkı da vardı tabii ama devede pire misaliydi. Dolu dolu Baran ve Nihan vardı kitapta. Nihan Saraç, ceylan gözlü kızımız. Nihan genelde okuduğumuz karakterlere benzeyen bir kızdı. Anne tarafı İzmir’de bilinen bir aile fakat annesi Nihan’a hamileyken bazı nedenlerden evden kaçıyor Ankara’ya geliyor ve o günden sonra bir daha onlardan haber al(a)mıyor. Babası daha Nihan doğmadan annesini terketmiş, erkeklere güvenemiyor. Kalbinin kapılarını başka bir erkeğe açmaya korkuyor. Onu koşulsuz şartsız sevmesi gereken tek adam daha o doğmadan onu bırakıp gitmişken diğerleri neden yapmasın diyor. Fakat sonra karşısına Baran çıkıyor. Baran Tekiner. Nihan’ın kahramanı. Aşkın Kahramanı. Nihan, onun arkadaşının kafesinde çalışırken Nihan’ı görüyor ve ona aşık oluyor. Koskoca iş adamı Baran Tekiner o günden itibaren tüm işlerini Nihan’a göre ayarlayıp Nihan’ın her mesaiye başlama saatinde o kafeye geliyor. İşte burda başlıyor aşkları. İlk adımlar o kafede atılıyor. En özel en eşsiz günler o kafede başlıyor. Nihan kalbinin kapılarını Baran’a nasıl açıyor? O kalbinin etrafındaki duvarları nasıl kırıyor? Okuyarak, hissederek öğrenim derim. Sevgiyi, aşkı, mutluluğu, saygıyı ve daha bir sürü duyguyu kalbinizin en derinlerinde hissedeceksiniz. Bu kitabı bu kadar beğenmemin nedeni işte bu. Klişe bir konusu var, evet bir wattpad kitabı ama bunlar kitabın bana hissettirdiklerini değiştirmiyor. Kitapta altı çizilesi bir sürü yer vardı ama benden beklenmeyecek bir şekilde bunu yapmadım. O kitabı açıp sadece o cümlelere bakmak istemedim. O duyguları tekrar hissetmek istediğim zaman açıp cümlelere bakmakla yetinmek istemedim. Kitabı açıp tekrar tekrar baştan sona okumak istediğimi farkettim. Şunu da söylemek istiyorum. Kitapta garipsediğim bir şey vardı. Kitap inanılmaz derecede pozitifti, ne yaşanırsa yaşansın -ki zaten çok fazla aksiyonlu bir kitap değildi ama olsun- bunun etkisinden çok çabuk çıkılıyordu ve bu beni gerçekten garip hissettirdi. Bilmiyorum belki de ben öyle hissettim. Ama düşününce öyle kitaplara ihtiyacımız olduğunu da inkar edemedim. Umut lazım bize. Bunaldığımız zaman o küçük dünyamızdan kurtulmak için lazım.

Aşkın KahramanıElif Yılmaz · Mortena · 201728 okunma

·

180 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Esma