“Burası bizim gizli sığınağımızdı ve ben buraya babamdan başkasıyla gelmemiştim. Onları kaybettikten sonra defalarca kez buraya gelip babamla yaptıklarımı yeniden yapmak istesem de o vapura binememiştim. Her gün gelip bugün bineri diye umut etmiş ama hiçbir zaman vapura adım atamamıştım. Günlerce iskelede vapur beklediğimi bilirim. Bir dahakine bineceğim deyip de binemediğim, saatlerce öylece denize baktığım günler olmuştu. Ama bugün seninle beraber hiç zorlanmadan bindim. Bu çok ilginçti.”
Sayfa 123 - Mendirek YayıncılıkKitabı okudu
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.