Hatırlarsınız ki "Cam Kılıç" çok heyecanlı bir yerde bitmişti. O nedenle de 3. kitabı, ara vermiş olmama rağmen heyecanla elime aldım fırsatını bulmuşken... Maalesef baştan söylemeliyim ki Mare beni kitabın ilk yarısında delirtti. Kolay kolay yapmak istemem ama o kadar saçma ve boş bir Maven umuduyla doluydu ki hala, çoğu yeri atlamamak için kendimi zor tuttum. Buna diyebileceğim tek şey Stockholm Sendromu olabilir başka da bir şey diyemem. Mare'ın saçmalıklarına odaklanmak bile yordu beni... Maven gibi zihni hastalıklı, annesi tarafından çarpıtılmış, ciddi manada bozulmuş birine hala Mare ve hatta Cal 'in bu kadar umut bağlamış olması bana çok saçma geldi. Bazı yerlerde hikayeye atlayıp onları sarsmak geldi içimden... Bu nedenle benim için kitap 2. yarısında yani Mare kaçtıktan sonra başladı diyebiliriz. Bu kısımda da beklenen oldu, hikaye derinleşti, Cal ve Mare istediğimiz gibi yakınlaştı derken yazarımız sağolsun bu çifti kitabın sonunda deyim yerindeyse hiç etmiş oldu. Ortalama bir kitaptı diyebiliriz. Merakla yazar bu süreyi sonunda nereye bağlayacak merak ediyorum. Kızıllar bu topraklarda gerçek manada bir hakka sahip olmalı artık bu kadar çabadan sonra? Herkese iyi okumalar :)

Kralın KafesiVictoria Aveyard · Pegasus Yayınevi · 20171,141 okunma

·

135 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Deniz Atakan Çamlıca