Kendimce yaşayıp giderken ne zaman, nasıl çarpıldığımı , kimde kaldığımı anlatmam güç. Hiç beklemediğin bir an, sanki tüm boşluklar bir kişiyle doluveriyor. Diyorlar ki; ayrılık olmazsa aşk olmazmış... Benden gittiğinde canımdan kopardığın parçalar mı ilden ile savrulmama, bilincimin bulanmasına sebep oldu, hemen ardından aldığım ölüm haberin mi? Bilmiyorum. Son kez gösterdiklerinde kalbinin üzerindeki örümcek ağı gitmiyor gözümün önünden. Yoksa hep oradaydı da sen bile farkında değil miydin? Adım Bünyamin...Yazarım...İster kendimden kaçtığımı söyleyin, ister kaderinin bağlı oldukları çağırdı o diyardan bu diyara deyin, farketmez... Ateş, dilini bilmediği bir şeyi yakmaz... Delhi'den geldim İstanbul'a. Şah, Sultana gönderdi beni. İlimkârım. Birgün kader beni öyle bir yere sürükledi ki, o zaman, orada gördüm onu.Ruhhanede... Turuncu bir yağmur gibi ya da kuru bir yaprak...Kalbinin üzerindeki örümceği atıp ezdiğinde duydum sesini ilk. Diyorlar ki; ayrılık olmazsa aşk da olmazmış. Buldum dediğim yerde kaybettiğimde ,parmağımdan akan kan yüreğimde çağlamaya başladı... Adım Gülbadem. Padişahın hizmetkârıyım. Kaybettiğimi bulmak için o kapıdan geçmeye razı oldum. Ben, kaybettigimde kendimi buldum... Tûti-i mu’cize-gûyem ne desem lâf değil... Hikâyenin çoğunu bir papağandan dinliyorsunuz aslında. Aşk nedir, sır nedir, dostluk nedir bilen bir papağandan. Bir zaman İstanbul'dan Kars'a, başka bir zaman Delhi'den İstanbul'a uzanan bir hikâye Uzakların Şarkısı. Romanını yazmaya çalışan bir yazar, bir papağanın sırları, Osmanlı, isyancılar.... ve 13 rengin ifade ettiği 13 duygunun açtığı bir zaman kapısı anlatılıyor kitapta. Uçurtma Mevsimi ve Butimar 'dan sonra Uzakların Şarkısı yine zevkle okuduğum bir kitap oldu. Kaan Murat Yanık' ın anlatımı bu defa daha derin ve daha güçlü. Meselâ 13 rengin ifade ettiği 13 duygunun açtığı kapı gönül kapısıydı ve o kapıdan girdiğinde sevdiği kişinin kendi olduğunu görmesi de ikinin bir olmasının asıl sevgi olduğu... Okudukça birbirinden ilginç bağlantıları olan birçok olay karşınıza çıkacak. İçinde, sonsuza kadar inen bir kuyu hayal et. Ağzına kadar başkalarının düşünceleriyle dolu olduğun için kendi sesini bulamıyorsun. Konuşamıyorsun... Bazen kulaklarımızı tıkamak, gönlümüzün sesini duymak için gereken yegâne şey. Aradıklarımızı gözümüzle değil, gönlümüzle bulabiliriz zira... Keyifli okumalar...