Ne güzeldi çocukluk!..Ne duruydu gözler,bakışlar!..Bütün bencilliklerden uzak,bütün duyarlılıklara açık!..Her şey ne kadar durulaşıp güzelleşiyordu gözlerinde.
Hep böyle sürse ne olurdu?Büyüdüklerinde de böyle kalsalar ne olurdu?Ama bırakmazdı ki büyükler.
Sana ne derlerdi?
Sen karışma derlerdi
Sen mi düzelcelteceksin derlerdi
Sen kendine bak derlerdi
Diye diye törpülerdi güzel duyguları.
Diye diye körleştir,yozlaştırır;kişiyi kendi yalnızlığıyla baş başa bırakırlardı.Sonra da neden böyle diye gördükleri haksızlıkları,duyarsızlıkları eleştirmeye kalkışırlardı
Sayfa 169Kitabı okudu
·
12 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.