Uzunca bir yürüyüşten sonra aynı otobüse ayrı ayrı bindik ve yine ayrı ayrı oturduk. Birbirini tanımayan iki kişiydik. Ben ön taraftayım. Otobüs hareket ettikten sonra donmuş duygularım çözülmüştü. Ağlamaya başladım. Kimse görmesin diye hayli mücadele ediyordum. İnsanların bakışlarından uzak kalmak istiyordum.
Ağlamak da gülmek kadar insani bir durum değilmiş gibi saklamak istiyordum.
Sayfa 38Kitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.