İntihar etmenin türlü türlü sebepleri vardır. Kimisine dikkat çekmek ister, ölmeyeceğine de emindir. Kimisi ani sinir kriziyle birlikte boşluğundan faydalanıp bunu yapar. Ama kimisi.. onun yaşamı boyunca bu fikir hep aklından geçer. Hayatın kendisine göre olmadığını düşünür. Önüne hangi olay çıkarsa çıksın kendine verdiği her şansın daha sonradan şans olmadığını fark eder. Çünkü bu fikir insanın aklına bir kere yerleştiği zaman bir daha hiçbir şekilde ondan kurtulmak mümkün olmuyor. Olumlu olan her olayın bile olumsuz bir tarafı yakalıyor seni. Bu böyle sürüp gidiyor.. Kimisi bu fikirleri bir şekilde zorla yaşıyor, kimisi her seferinde deniyor.. Basit bir düşünceden bahsetmiyorum. Yaşam süresinin dolduğunu hissetmek bana göre çok başka bir şey. Hayatın sana göre olmadığını, kendini çoğu insandan farklı ve anlaşılmaz gördüğün her durumun senin üzerinde bıraktığı etkisi.. Farklı şeyler. Yani Veronika vazgeçtiyse daha o noktaya ulaşmamış.. İyi olmuş.