Kitabı okurken ister istemez 1984 ile karşılaştırdım bu yüzden beklentim tüm güzel yorumlara rağmen düşüktü.1984’ün soğuk gri havasının tam tersiydi anlatılan yaşam her şey çok güzel planlanmıştı, diğer kitabımızda olduğu gibi ‘bir aykırı’ düzeni bozmak üzereydi, herkesten farklıydı, yaşamın, gerçekliğin farkındaydı. Ya da farkında mıydı ? Cesur Yeni Dünya‘da insan olmanın, insan olmanın getirdiği seçim hakkının, irademizin, mutlu ya da mutsuz olma hakkımızın, davranışlarımızın sonucunda sorumluluk almanın bile ne kadar değerli ve bizi gerçekten var eden şeyler olduğunu anladım. Kitapta insanlar bir çark dönsün diye vardı herkes kusursuzca görevini yerine getiriyordu hatta tek yaptıkları buydu çünkü böyle planlanmıştı her şey, herkes mutluydu çünkü böyle şartlanmışlardı. Tamamen trajik, robotikleşmiş bir hayat. Okurken ister istemez ‘peki ya sonra ?’ dedim sürekli insanlar mutluluğun ya da başarının herhangi bir şeyin peşinden koşmazken nasıl yaşayabilirler ki. Bir yandan da ne kadar güzel bir hayat dedim bazen :) Zaten distopyaların da en güzel yanı farklı bir bakış açısı oluşturması bence. Son olarak, 1984’ü açık ara daha çok sevdiğimi söyleyebilirim. Yine de bana farklı bir dünya sunup farklı bir açı kattığı, şükretmemi, farkında olmamı sağladığı için iyiki okumuşum diyorum.

Cesur Yeni DünyaAldous Huxley · İthaki Yayınları · 202160bin okunma

·

1 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.