Marguriete Duras'ın okuduğum ikinci kitabı Bahçe. Sevgili çok inişli çıkışlı ve zaman atlamaları ile dolu bir kitaptı ve oldukça beğenmiştim. Bahçe; bir parkta hizmetçilik yapan genç bir kadın ile şehirleri gezen ve ne sattığını anlamadığımız orta yaşlı bir adamın diyaloğu. Bu diyalog; korkular, benlik, hayaller, sahip olma ve ilişkiler gibi hayatın içinde var olan bir çok şeyle ilgili. Tek bir güne, tek bir mekana sığmış bir diyalog... Kaybolmuşlukları, etraflarındaki insanlar tarafından görünmezlikleri, gerçekleşemeyen hayalleri ortak olsa da sohbetlerinde hep birbirinden farklı olduklarına dair dem vururlar. Sahip olmak konusunda zıttır düşünceleri, birinin hiçbir eşyası yoktur çantasından başka, birinin en büyük hayalidir bir fırınlı ocağa sahip olmak. İnsanın küçük de olsa bir odası olması gerek kendisine ait der biri; diğeri bir buzdolabım olsa onunla nasıl gezebilirim ki... Yalnızlıkları ve her ikisinin de kendilerini anlayan birilerinin etraflarında olmaması, park kapanana kadar sohbetlerini sürdürmelerini sebep olur. Sessiz kaldıkları anlar pek azdır. Anlatmaya ve paylaşmaya açtır her ikisi de. Ben kitabın iniş çıkışlarını ve ortalardan sonra yükselen acaba ne olacak sonunda heyecanını sevdim. Bir alıntı ile bitireyim. "Mutluluğu önemli sayanlar var,bir de mutlu olduklarını sananlar var,ama sandıkları kadar mutlu değildirler."

BahçeMarguerite Duras · Can Yayınları · 199584 okunma

·

96 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.