Kitap üç Alman düşünürden bahsediyor. Hölderlin, Kleist ve Nietzsche... Hölderlin; Çalkantılı bir çocukluk ve içine kapanık bir gençlik geçirip, kendini aramayla boğuşan ve düşüncelerinin içinde kaybolup erimeye başlayan bir akıl. O kadar yalnız ve o kadar kaybolmuş bir yaşam sürüyor ki kendi varlığınızı Hölderlin ile sorgulamaya başlıyorsunuz. Yönünüzü kaybetmeden başladığınız sayfaların arasında Hölderlin'in yolunda kendinizi kaybetmeden aramaya koyuluyorsunuz. Ama sonuç çoğu zaman umutsuz oluyor. Hölderlin' in yaşamı gibi... Kleist; Huzursuz, yurtsuz, belirli bir yeri olmayan ve sürekli yollarda olan, cinsellik sorunlarıyla mücadele içinde olan ve tekdüzelikten hoşlanmayan bir akıl Kleist. Fakat onun da sorunu Hölderlin ile aynı: Kaybolmuşluk... Kendini arama konusunda da bir o kadar benziyor Hölderlin' e. Nietzsche; Tam bir keder ve arayış ustası olan Nietzsche, içini karartan yaşamı boyunca her zaman kayıptır. Hep arar ama umutsuzdur. Kederli ve yalnızdır. Bir hayalet kadar görünmezdir. Yürüdüğü sokaklarda farkedilmez ve yokluğu da hissedilmez. Tüm bunlarla boğuşur Nietzsche ve tanrıyı sorgular. Kendi tanrılarını yaratır ama onlara tapmaz. Onları bir yol olarak görür ve onları yok eder. Tüm bu üst akılların varlığının lütfu yetmezmiş gibi usta kalem Zweig tarafından kaleme alınması onları taçlandırmış.Ve kağıda döktüğü cümlelerle farklı bir tat oluşturmuş. " Yaşamayı bilmeyenleri seviyorum, isterse batan olsunlar, zira onlar alanlardır." Nietzsche*

Kendileriyle SavaşanlarStefan Zweig · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20192,476 okunma

·

4 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.